مق‌ : ذريعه 24 / 53 ش 262 ) . اما مورد نقل شده در " المجتنى " حكمتى از امام على [ ع ] نيست بلكه مشتمل بر دعايى است كه عيسى [ ع ] به شخص مقروضى تعليم داده است .
آنچه احتمالا رخ داده اين كه " نثر اللئالى " على بن فضل الله در همان آغاز مفقود شده و بدين ترتيب امكان بازشناخت محتواى آن وجود نداشت . ( ظاهرا به مورد نقل شده المجتنى توجهى صورت نگرفته است . ) علماى بعدى اين كتاب را با تأليفى ديگر با همين عنوان و مشتمل بر حكم امام على [ ع ] خلط كرده اند . تأليف دوم در چند نسخه ء موجود و دوبار نيز به چاپ رسيده است . هويت مؤلف آن براى مجلسى نامعلوم بوده و او به مؤلف با عبارت " بعض علمائنا " اشاره مى كند ( بحار 78 / 36 ) . ديگران بر اين باور بودند كه مؤلف يا پدر على بن فضل الله يعنى أبو الرضا فضل الله بن على بن هبة الله الراوندي ( زنده در 546 ; نك‌ : ابن عنبه ; العمدة ص 152 = چ نجف ص 185 ، الثقات صص 217 - 218 ) بوده يا أبو على الفضل بن الحسن بن الفضل الطبرسي ( م 548 ) ; ( مق‌ :
كريمان 1 / 385 - 386 ) . اين ترديد در چاپ تهران 1377 از نثر اللئالى ( كه در يك مجلد با كتاب ابن الجعد و كتاب الطب از عبد الله بن بسطام و برادر او ، انتشار يافته ) منعكس شده است . در آنجا آمده است كه مؤلف نثر اللئالى يا أبو الرضا الراوندي يا أبو على الطبرسي است ; اما در چاپ پيشين اين متن ( تهران 1318 ) كه بر اساس نسخه ء ديگرى بوده مؤلف را صريحا أبو على الطبرسي شناسانده است . اين احتمالا درست است زيرا آقا بزرگ از نسخه‌اى از نثر اللئالى فضل الله الراوندي آگاه است كه مشتمل بر كلمات حضرت محمد [ ص ] ( نه : على [ ع ] ) مى باشد ( نك‌ : ذريعه 24 / 54 ش 265 ) .
خلاصه اينكه به نظر مى رسد كه سه تأليف مختلف عنوان نثر اللئالى دارند ; الف :
كلمات رسول خدا [ ص ] از فضل الله راوندى ( موجود ) ; ب : كلمات امام على [ ع ] از أبو على طبرسي ( موجود ) ; ج : تأليف مفقود از على بن فضل الله الراوندي كه تنها قطعه‌اى از آن در المجتنى باقى مانده است .
469 . * نوادر الحكمة / أبو جعفر محمد بن احمد بن يحيى بن عمران الاشعري القمى ( زندگى در اواخر قرن سوم )

471