در ترجمه أبو جعفر بن اميركا قزويني مذكور است ، هر كه خواهد مراجعه كند و عبارت صاحب " رياض " نيز در ترجمه منتجب الدين نقلا عن الرافعى چنان است كه محدث نورى تصريح كرد ، و نص عبارت رافعى در " تدوين " نيز همان است كه ذكر شد ( رجوع شود به ترجمه منتجب الدين صفحه 416 نسخه اسكندريه ) .
و عجيب تر اين است كه خود حاجى شيخ عباس مرحوم در كتاب " الكنى والالقاب " ضمن ترجمه منتجب الدين چنين گفته ( 3 / 174 ) وقال الرافعى الشافعي في محكى كتابه " التدوين " في علماء قزوين في حق الشيخ منتجب الدين شيخ ريان . . .
آنگاه نظير كلام محدث نورى را ( مقيدا به قيد لفظ " بعد " تا آخر ذكر كرده است ) فالحمد لله على الوفاق نگارنده گويد با صرف نظر از اين تصريحات از ملاحظه بعضى موارد " فهرست " هم صريحا بر مىآيد ، كه منتجب الدين بعد از پانصد و هشتاد و پنج زنده بوده است .
اينك براى نمونه يك مورد را نشان مىدهم ، نص عبارت منتجب الدين در " فهرست " خود نسبت به ترجمه ابن ادريس اعلى الله درجته اين است .
الشيخ محمد بن ادريس الحلى بحله له تصانيف منها كتاب السرائر شاهدته بحله ، وقال شيخنا سديد الدين محمود الحمصى رفع الله درجته :
هو مخلط لا يعتمد على تصنيفه وجه دلالت اين كلام بر مطلوب آنكه تصنيف و تأليف سرائر در سال پانصد و هشتاد و پنج هنوز خاتمه نيافته و به پايان نرسيده بوده است ، به دليل اينكه ابن ادريس بنابر آنچه فعلا در نظر دارم در سه مورد از آن كتاب به ذكر تاريخ تأليف آن پرداخته است .
1 - آنكه در " كتاب الحج " در باب دخول مكه والطواف بالبيت گفته : ( صفحه 135 نسخه چاپى )

396