رعايت بشود ، آن وقت مىفرمايد : « و أنا من شروطها » من هم يكى از شروط هستم .
حضرت ولىّ معصوم آن عصر بودند ; اگر انسان بخواهد به شرايط « لا إله الاّ اللّه » عمل كند ، در درجه اوّل بايستى زير بار حكومت حقّى كه از طرف خدا معيّن شده برود . در آن زمان يك طرف حضرت رضا ( عليه السلام ) بوده يك طرف هم مأمون عباسى ، كه به زور و قدرت پدرش بر مردم حكومت مىكرده است .
حضرت رضا ( عليه السلام ) مىخواهد بفرمايد : اگر كسى مىخواهد در قلعه محكم خدا باشد و از عذاب خدا نجات پيدا كند ، در درجه اوّل بايد از مسير حق عدول نكند ، باطل را بر حق مقدّم ندارد ، در مقابل طاغوتها و ظالمان تسليم نباشد ، لذا در آخر فرمود : من هم يكى از شروط « لا إله الاّ اللّه » هستم .
اگر انسان واقعاً در دل باورش آمد كه در عالم وجود فقط خدا مؤثر است ، هرچه هست از خداست ، و ديگران اگر چيزى دارند مال خداست ، منهاى خدا هيچ كس چيزى ندارد و تعظيم و كرنش در مقابل غير خدا غلط است ، در اين صورت به وظايف « لا إله الاّ اللّه » عمل مىكند ، در حكومت هم طرفدار حكومت حق است ، حكومتى كه طرفدار توحيد و عدالت باشد .
نبوّت ، شرط تحقّق توحيد در جامعه اساس اسلام در درجه اوّل همين شهادت لا إله الاّ اللّه است ، و بعد از آن شهادت به نبوّت پيامبراكرم ( صلى الله عليه وآله و سلم ) ; براى اين كه وقتى انسان توحيد را قبول كرد مىخواهد به وظيفه اش در مقابل خدا عمل كند ، مىخواهد در مراحل توحيد سير كند و به مرحله كمال توحيد و اخلاص برسد ، وقتى كه مىخواهد اين راه دقيق را طى كند احتياج به راهنما دارد ، و آن كسى كه راهنماى ماست به سوى مراحل توحيد و اخلاص ، پيامبراكرم ( صلى الله عليه وآله و سلم ) است .
لذا پس از اقرار به توحيد اقرار به نبوّت مىآيد ، و حضرت اميرالمؤمنين ( عليه السلام ) هم

600