معناى معصيت اولياى خدا البته در درسهاى قبل توضيح داده شد كه معصيت حضرت آدم معصيتى كه مخالف با شأن نبوّت باشد نبوده است بلكه ترك اولايى بوده ، و به طور كلّى براى بزرگان تخلّف كوچك هم گناه بزرگ حساب مىشود . پيغمبر ما با اين كه پيامبر رحمت است و ما مىدانيم كه هيچ گاه معصيت نمىكند ، حديثى از ايشان نقل شده كه فرموده اند : « انّه ليغان على قلبى و انّى لاستغفر بالنّهار سبعين مرّة » ( 1 ) زنگارى بر دلم مىنشيند و من در هر روز هفتاد مرتبه طلب مغفرت و بخشش مىكنم . با اين كه مىدانيم پيامبراكرم ( صلى الله عليه وآله و سلم ) معصوم بودند و هيچ گناهى از ايشان سر نمىزد ، اما براى بزرگان و اولياى خدا ترك اولى نيز گناه حساب مىشود .
شما توجّه كنيد هر اندازه موجودى ظريف تر و لطيف تر باشد ناخالصى زودتر در آن اثر مىكند ; مثلا اگر روى يك شيشه كه تميز نيست مقدارى گرد و خاك بنشيند مشخّص نيست ، ولى اگر روى يك شيشه شفاف و تميز ذرّه اى گرد بنشيند خيلى زود نمايان مىشود ، دل پيامبران و ائمه ( عليهم السلام ) و بزرگان دين مثل همان شيشه تميز است كه كوچكترين ذرّه اى در آن اثر مىكند .
بزرگان و پيامبران كه هميشه به عظمت خداوند توجّه دارند اگر يك لحظه از ياد او غفلت كنند ، ولو مشغول غذا خوردن يا صحبت كردن و . . . باشند ، همين اندازه غفلت از خدا را براى خود معصيت مىدانند .
اگر كسى خيلى مقرّب به كانون قدرتى باشد و به عظمت او واقف باشد ، كوچكترين تخلّفى را كه از خودش سر بزند گناه مىداند ، حال آن كه كسى كه نسبت به آن قدرت شناسايى ندارد هر كارى ممكن است انجام دهد . پيامبران و ائمه ( عليهم السلام ) چون هميشه پيش حق حاضر هستند به او توجّه دارند و به عظمت و قدرت او

1 - بحارالانوار ، ج 25 ، ص 204

389