در اين آيه نفس على بمنزلهء نفس پيامبر آمده است .
چهار - * ( « إِنَّما وَلِيُّكُمُ الله وَرَسُولُه وَالَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَهُمْ راكِعُونَ » ) * [1] .
( جز اين نيست كه ولى شما خدا است و رسول او و كسانى كه ايمان آورده‌اند و كسانى كه نماز را بر پا مىدارند و زكاة مىدهند در حال ركوع ) .
كسى كه در حال ركوع زكاة داده است ، على ( ع ) است .
حسّان بن ثابت شاعر صحابى داستان زكات در ركوع را در اشعار خود چنين آورده است :
< شعر > فانت الَّذى اعطيت اذ انت راكع فدتك نفوس القوم يا خير راكع بخاتمك الميمون يا خير سيّد و يا خير شار ثمّ يا خير بايع فانزل فيك اللَّه خير ولاية و بيّنها فى محكمات الشرائع < / شعر > [2]

[1] المائدة آيه 55 جمعى از پيشوايان تفسير و نقل كنندگان آثار نبوى اين آيه را هم در بارهء على بن ابي طالب عليه السلام مىدانند ، مانند سيوطى در الدر المنثور ج 2 ص 293 . فخر رازى در تفسير كبير ج 3 ص 13 . ابن جرير در تفسير ج 6 ص 165 . بيضاوى ج 2 ص 165 . شيخ محمد عبده . . . نقل از نظرية الامامة لدى الشيعة الاثنا عشريه ، احمد محمود صبحى ص 186 . درست است كه بعضى از علماى اهل سنت در انطباق بعضى از آيات مزبوره ، يا در نتيجه اى كه ما از آيات در نظر داريم ، مناقشه كرده‌اند ، ولى همه علماى تشيع و گروه فراوانى از اهل سنت ، در دلالت آيات مزبوره ، به مقام والاى على ( ع ) اتفاق نظر دارند و مىتوان گفت : اگر با تمسك به آيات مزبوره ، شخصيت ديگرى منفى تلقى نمىشد ، آن بعض مخالف هم به گروه دوم مىپيوستند . مىتوان اتفاق نظر همه مسلمانان را در بارهء آيات مزبوره باين نحو بيان كرد كه اگر خداوند متعال نام على ( ع ) را با صراحت كامل در آيات مورد بحث مىبرد ، نسبت آن امتيازات كه در آيات آمده است ، بيك شخصيت شايسته اى داده مىشد ، زيرا رواياتى كه از پيامبر اكرم در بارهء على ( ع ) متواترا نقل شده است ، يا بطور مستقيم آن امتيازات را براى على ( ع ) اثبات كرده است ، يا بطور غير مستقيم .
[2] مناقب - خطيب خوارزمى ص 178 و تذكره - سبط ابن الجوزى ص 10 به نقل از الغدير ج 2 ص 58 و 59 چاپ دوم .

198