( آيات قرآنى در توصيف على بن ابي طالب عليه السلام ) خطيب بغدادى ( ابو بكر احمد بن على ) از اسماعيل بن جعفر [ راوى موثق ] . . . از ابن عباس نقل كرده است كه : در قرآن سيصد آيه در بارهء على بن ابي طالب ( ع ) نازل شده است [1] . برخى از قدماء مانند طبرى و ابو نعيم ، رساله هايى بنام « ما نزل من القرآن فى على ( ع ) تاليف نموده‌اند .
همچنين ابن حجر [2] و شبلنجى [3] از ابن عساكر از ابن عباس موضوع سيصد آيه را در بارهء على ( ع ) نقل كرده‌اند . ما تنها بچند آيه قناعت ميكنم : يك - * ( « فَتَلَقَّى آدَمُ مِنْ رَبِّه كَلِماتٍ » ) * [4] .
( آدم ابو البشر كلماتى را از پروردگارش دريافت ) .
مقصود از اين كلمات « محمد و على و فاطمه و حسن و حسين ( ع ) است .
دو - * ( « وَقَرْنَ فِي بُيُوتِكُنَّ وَلا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجاهِلِيَّةِ الأُولى وَ » ) * [5] .

[1] تاريخ بغداد او مدينة السلام - خطيب بغدادى چاپ بيروت ج 6 ص 221 .
[2] صواعق محرقه ص 76 .
[3] نور الابصار شبلنجى ص 73 .
[4] البقرة 37 . ابن النجار از ابن عباس و كنز العمال ج 1 ص 234 نقل از فضائل الخمسة ج 1 ص 170 و الدر المنثور تفسير آيهء فتلقى آدم و مسند الفردوس - ديلمى نقل از فضائل الخمسة ج 1 ص 171 : مقصود از كلمات محمد و على و فاطمه و حسن و حسين عليهم السلام است .
[5] الاحزاب آيهء 33 . احمد محمود صبحى در كتاب نظرية الامامة لدى الشيعة الاثنا عشرية . تحليل فلسفى للعقيدة ص 181 مىگويد : « پيشوايان تفسير ثبت كرده‌اند كه اين آيه در بارهء على و فاطمه و حسن و حسين عليهم السلام است ، مانند » سيوطى « در الدر المنثور ج 5 ص 199 و » فخر رازى « در تفسير كبير ج 6 ص 783 و » ابن حجر عسقلانى « در الاصابه ج 4 ص 407 و » حاكم « در مستدرك و » ذهبى « در تلخيص ج 3 ص 146 و » احمد بن حنبل « ج 3 ص 259

196