آنها نمىپردازيم . ما كوشش مىكنيم كه تعريف مناسبى براى فطرت بيان كنيم :
فطرت چيست فطرت عبارت است از جريان طبيعى و قانونى نيروهايى كه در انسان بوجود مىآيد . بنا بر اين براى هر يك از نيروهاى غريزى و مغزى و روانى فطرتى وجود دارد كه جريان طبيعى و منطقى آن نيرو مىباشد .
لفظ فطرت - با نظر بمنابع معتبر لغت بمعناى خلقت اصلى است . عبارت ابن منظور لغت شناس معروف چنين است : « فطره يفطره فطرا اى خلقه و الفطرة الابتداء و الاختراع » [1] ( مادهء فطرت بمعناى خلقت است ) و بهترين شاهد اين معنى آيه اى است در سورهء روم : * ( « فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ حَنِيفاً فِطْرَتَ الله الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْها » ) * [2] ( فطرت خداوندى است كه مردم را بر مبناى آن آفريده و هيچ عاملى نمىتواند خلقت خداوندى را دگرگون بسازد . ) سپس ابن منظور مشتقات اين مادّه را در قرآن و بعضى احاديث مىآورد و همهء آنها را بمعناى خلقت اولى مىگيرد از آن جمله : * ( « الْحَمْدُ لِلَّه فاطِرِ السَّماواتِ وَالأَرْضِ » ) * [3] ( سپاس مر خداى را كه آفرينندهء آسمانها و زمين است ) .
* ( « إِنِّي وَجَّهْتُ وَجْهِيَ لِلَّذِي فَطَرَ السَّماواتِ وَالأَرْضَ » ) * [4] ( من روى خود را بسوى آن خدا برگرداندم كه آسمانها و زمين را آفريده است ) .

[1] لسان العرب - ابن منظور ج 5 ص 56 چاپ بيروت 1375 .
[2] الروم آيهء 30 .
[3] فاطر آيهء 1 .
[4] الانعام آيهء 79 .

141