در ص 230 از ترمذى و نسائى و ضياء مقدسى باسنادشان از او . صاحب كتاب ( اخير الذكر ) از قول سيوطى گويد كه اين حديث متواتر است و در جلد 6 « كنز العمال » ص 152 از ترمذى و ضياء مقدسى و در ص 154 از احمد و همچنين طبرانى در « المعجم الكبير » و ضياء مقدسى از زيد و از سى نفر از صحابه و در همان صفحه از « كنز العمال » نقل از « المعجم الكبير » طبرانى و در ص 390 از ابى الطفيل عامر بن واثله و ابى عبد اللَّه ميمون و عطيهء عوفي و ابى الضحى همگى از زيد و نقل از محمّد بن جرير طبرى در « حديث الولايه » و در ص 102 از زيد بن ابى حيان از زيد و در مشكاة المصابيح « ص 557 از طريق احمد از براء بن عازب و زيد ، و در » تذكرة خواص الامّه « ص 18 گويد : كه احمد در » الفضايل « از قول ابن نمير و او از عبد الملك و او از عطيهء عوفي نقل كرده كه عطيهء عوفي گفت : نزد زيد بن ارقم آمدم و باو گفتم : من دامادى دارم كه او از تو حديثى را در شأن على صلَّى اللَّه عليه و آله در روز غدير نقل نموده و دوست دارم آن حديث را از تو بشنوم . گفت : شما گروه اهل عراق ، در شما هست آنچه هست : ( منظور اظهار عدم اعتماد است ) پس باو گفتم : از طرف من بر خود نترس . پس گفت : بلى . در جحفه بوديم . رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله در حاليكه بازوى على بن ابى طالب عليه السّلام را گرفته بود بر ما بيرون شد و خطاب بمردم فرمود آيا نميدانيد كه من اولى ( سزاوارتر ) هستم بر مؤمنين از خودشان ؟ همگى گفتند . بلى چنين است پس فرمود : هر كس كه من مولاى اويم ، پس از من على عليه السّلام مولاى او است و اين سخن را چهار مرتبه تكرار فرمود .
محمّد بن اسمعيل يمنى در « الروضة النديّه - شرح التحفة العلويه » بعد از ذكر حديث غدير بطرق مختلفه خود گويد : فقيه علَّامه حميد محلَّى در « محاسن الازهار » تمام خطبهء پيغمبر را ( كه در روز غدير با آن طول و تفصيل ايراد فرموده ) ذكر نموده و بسند خود تا منتهى ميشود بزيد بن ارقم گويد : زيد گفت رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله در حجة الوداع ( در مراجعت ) آمد تا در جحفه نزول فرمود - بين مكَّه و مدينه

73