نسائى روايت نموده كه در صفحه 29 لفظ او از خصايصش نقل شده است .
و ابن عبد البرّ در جلد 2 « الاستيعاب » ص 473 و ابو الحجاج در « تهذيب الكمال في اسماء الرجال » و ابن كثير شامى در جلد 5 « البداية و النهايه » ص 208 از حبيب بن ابى ثابت از ابى الطفيل از زيد بطريق نسائى اين حديث را روايت نموده‌اند و ابن كثير گفته كه اين حديث صحيح است ( نقل از ذهبى ) و در ص 109 همان جزء « البدايه و النهايه » از ابى الطفيل و يحيى بن جعده و ابى عبد اللَّه ميمون از زيد روايت كرده و گفته اين اسناد نيكو و رجال آن مورد وثوق و اعتمادند و در جلد 7 صفحهء 348 از طريق غندر از شعبه از سلمة بن كهيل از ابى الطفيل از ابى مريم يا زيد بن ارقم و از طريق احمد بسند و لفظ مذكور در ص 29 آنرا ذكر نموده سپس گفته كه : جماعتى كه از جمله آنها ابو اسحق سبيعى و جبيب اساف و عطيهء عوفى و ابو عبد اللَّه شامى و ابو الطفيل عامر بن واثله‌اند اين حديث را از زيد بن ارقم روايت نموده‌اند .
و حافظ گنجى شافعى در « كفاية الطالب » ص 14 بطريق سه گانهء احمد بن حنبل آنرا روايت نموده و پس از ذكر الفاظ او بطرق او در ص 15 گفته : احمد بن حنبل اين چنين در مسند خود روايت مذكور را با ذكر سند ثبت نموده و چنين راوى اگر آنرا بيك سند هم ذكر مينمود كافى بود تا چه رسد باينكه چنين پيشوائى طرق متعددهء خود را در ذكر اين روايت جمع نموده : سپس از مشايخ خود حفاظ اربعه كه عبارتند از : شيخ الاسلام ابو محمّد عبد اللَّه ابن ابى الوفاء محمّد الباذرائى و قاضى ابو الفضايل عبد الكريم بن عبد الصمد انصارى ، و ابو الغيث فرج بن عبد اللَّه قرطبى ، و ابو الفتح نصر اله بن ابى بكر بن ابى الياس ، باسنادهايشان از جامع ترمذى باسنادش از سلمة بن كهيل از ابى الطفيل آنرا از زيد روايت نموده .
حديث زيد بن ارقم در « جمع الجوامع » و « تاريخ الخلفاء » سيوطى ص 114 و « الجامع الصغير » جلد 2 ص 555 نقل از ترمذى و نسائى و ضياء مقدسى و جلد 7 « تهذيب التهذيب » ابن حجر ص 337 و رياض الصالحين ص 152 و جلد 2 « البيان و التعريف » ص 136 از طبرانى و حاكم باسنادشان از ابى الطفيل از زيد موجود است . و همچنين

72