باسنادشان از زيد چنين مذكور است : گفت : رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله امر فرمود ، نهالهاى خار از آن زمين كنده شد و آنجا را آب پاشى كردند سپس خطبه خواند . پس قسم بخدا هيچ چيزى كه تا قيام قيامت واقع ميشود نماند جز اينكه انروز ما را بآن خبر داد . سپس خطاب بمردم فرمود : كيست كه اولى است ( سزاوارتر است ) بشما از خود شما ؟ گفتيم خدا و رسولش اولى ( سزاوارتر ) هستند بما از خود ما . فرمود پس هر كه من مولاى اويم پس از من اين يعنى على عليه السّلام مولاى او است پس دست او را گرفت و گشود سپس گفت : بار خدايا دوست دار آنكه را كه او را دوست دارد و دشمن دار آنكه را كه او را دشمن دارد ( و رجال اين سند را مورد وثوق و اطمينان دانسته ) لفظ حافظ هيثمى تمام شد . و آنچه را كه ترمذى و نسائى بطريق خودشان روايت كرده‌اند با ذكر سند از زيد بن ارقم ثبت نموده است .
و حافظ زرقانى مالكى در جلد 7 - « شرح المواهب » ص 13 اين حديث را از زيد بن ارقم روايت نموده و ضياء مقدسى صحت طريق آنرا اعلام داشته و از طريق طبرانى در قسمتى از حديث ، اين جملهء از فرمايش رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله را ذكر نموده كه فرمود . اى مردم : همانا خدا مولاى من است و من مولاى اهل ايمان هستم . و من اولى ( سزاوارتر ) باهل ايمان هستم از خود آنها پس هر كسى كه من مولاى اويم على عليه السّلام مولاى او است بار خدايا دوست دار آنكه را كه او را دوست دارد و دشمن دار آنكه را كه او را دشمن دارد ( بار ديگر اين دعا را تأكيد فرموده بجملهء : احبّ من احبّه و ابغض من ابغضه ) . و يارى كن كسى را كه او را يارى كند و خوار گردان كسى را كه او را خوار گرداند و او را مدار و محور حق قرار ده .
و اين حديث را خطيب خوارزمى در مناقب ص 93 باسنادش از حافظ أبى بكر احمد بن حسين بيهقى از أبى عبد اللَّه حافظ محمّد بن يعقوب از فقيه أبى نصر احمد بن سهيل از حافظ صالح بن محمّد بغدادى از خلف بن سالم از يحيى بن حمّاد از أبى عوانه از سليمان اعمش از حبيب بن أبى ثابت از أبى الطفيل از زيد بن ارقم [1] بلفظ حافظ

[1] اين همان سند حاكم است كه در صفحه 64 - ذكر شده و صحت آنرا اشعار نموده است

71