يارى و دستگيرى نمايد و محبوب بدار كسى را كه او را محبوب بدارد سپس بعلى عليه السّلام فرمود : يا على آيا بتو نياموزم كلماتى را كه بآنها خدا را بخوانى ؟ هر گاه گناهان تو بعدد ذرّه‌ها باشد آمرزيده شود با اينكه تو آمرزيده هستى ( از گناه منزّه و مبرّائى ) . بگو اللَّهمّ لا اله إلَّا انت تباركت سبحانك رب العرش العظيم ، و صاحب « فرايد السمطين » در باب 58 باسناد خود و محب الدين طبرى در جلد 2 « الرياض النضره » ص 169 و ميبدى در شرح ديوان امير المؤمنين عليه السّلام از طريق احمد و ذهبى در جلد 3 تلخيص خود ص 533 ( و صحت آنرا تأييد كرده ) اين حديث را از زيد بن ارقم روايت نموده‌اند و ذهبى بطريق ديگر هم اين حديث را از زيد روايت نموده و در جلد 3 « ميزان الاعتدال » ص 224 آنرا روايت نموده از غندر از شعبه از ميمون ابى عبد اللَّه از زيد و ابن صباغ مالكى در « الفصول المهمّه » ص 24 از ترمذى و زهرى از زيد آن را روايت كرده و چنين گفته : ترمذى از زيد بن ارقم روايت نموده كه او گفت :
رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله فرمود : هر كس من مولاى اويم پس على عليه السّلام مولاى او است .
ترمذى تنها همين لفظ و جمله را روايت كرده و بر او چيزى زياد نكرده ولى جز او يعنى زهرى روز و زمان و مكان را نيز تصريح نموده و گويد :
چون رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله حجة الوداع را انجام داد و بقصد مدينه بازگشت فرمود ، در غدير خم بپا خاست ، و آن آبى است بين مكَّه و مدينه و اين امر در روز هيجدهم از ذالحجة الحرام در گرماى شديد نيمروز انجام يافت . پس خطاب بمردم فرمود : من مسئولم ، شما نيز مسئول هستيد . آيا من تبليغ نمودم ؟ گفتند :
شهادت ميدهيم كه تو تبليغ فرمودى و پند دادى . رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله فرمود . و منهم خود شهادت ميدهم كه تبليغ نمودم و پند دادم . سپس فرمود : اى مردم آيا نه اينست كه شما به يكتائى خداوند و رسالت من گواهى ميدهيد ؟ گفتند ما گواهى بيكتائى خدا ميدهيم و گواهى ميدهيم كه تو فرستادهء خدائى . فرمود : من خود نيز مانند شما شهادت ميدهم . سپس خطاب بمردم كرده فرمود ؛ من در ميان شما وا گذارده‌ام چيزيرا كه اگر بآن تمسك جوئيد بعد از من هرگز گمراه نشويد ، كتاب خدا و

68