روايت نموده كه او از قول احمد بن حازم غفارى و او از ابو نعيم از كامل ابو العلاء كه او گفت شنيدم حبيب بن ابى ثابت خبر ميداد از يحيى بن جعده از زيد كه گفت بيرون شديم با رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله ( از مكَّه ) تا رسيديم بغدير خم در روزى كه تاكنون گرمتر از آنروز بر ما نگذشته بود پس حسب امر آنجناب خار و خاشاك آنجا رفته شد . پس آنجناب حمد و ثناى خداوند را بجا آورد و سپس خطاب بمردم فرمود : هيچ پيغمبرى مبعوث نشده مگر آنكه بيش از نيمى از عمر پيغمبر قبل از خود زيست نكرده [2] و من نزديك شده كه بسراى ديگر خوانده شوم و اجابت نمايم .
همانا من واميگذارم در ميان شما چيزى را كه هرگز گمراه نشويد بعد از آن ( يعنى بعد از تبعيّت و اداى حق آن ) - كتاب خداى عزّ و جلّ . سپس برخاست و دست على رضى اللَّه عنه را گرفت و خطاب بمردم فرمود : كيست كه اولى ( سزاوارتر ) است بشما از خود شما ؟ گفتند خدا و رسول او داناترند . فرمود : هر كس كه من مولاى اويم . پس على عليه السّلام مولاى او است . سپس حاكم گفته كه اين حديث اسنادش درست است و در مقام ذكر سند آن بر نيامده .
و حافظ عاصمى در « زين الفتى » روايت نموده و گفته : خبر داد مرا شيخ احمد ابن محمّد بن اسحق بن جمع از قول على بن حسين بن على درسكى از محمّد بن حسين بن قاسم از امام ابى عبد اللَّه محمّد بن كرام رضى اللَّه عنه از على بن اسحق از حسيب بن حسيب برادر حمزة زيّات از ابى اسحق همدانى از عمرو از زيد بن ارقم باينكه : پيغمبر خدا صلَّى اللَّه عليه و آله بغدير خم آمد و براى مردم خطبه ايراد فرمود پس حمد و ثناى الهى را نمود .
پس از آنكه از خطبهء خود فارغ شد دست و بازوى على عليه السّلام را گرفت بطوريكه سفيدى زير بغلش ديده شده . پس خطاب بمردم فرمود : هر كس كه من مولاى اويم پس على عليه السّلام مولاى او است . بار خدايا دوست دار آنكه را كه او را دوست دارد و دشمن دار آنكه را كه او را دشمن دارد و يارى و دستگيرى فرما آنكه را كه او را

[2] چنانكه در صفحهء 57 اشعار شد ، اين جمله در كتب اماميه نيست و معناى صحيحى براى آن بنظر نميرسد - مترجم .

67