نصيحت و كوشش در راه هدايت ما بوده بعمل آوردى خداى بتو پاداش نيكو عطا فرمايد . فرمود آيا شماها نبوده‌ايد كه شهادت بيكتائى خدا داديد و اينكه محمّد بنده و فرستادهء او است و اينكه بهشت و دوزخ او حق است و اينكه مردن حق است و قيامت خواهد آمد و شكى در آن نيست و اينكه خداوند همهء مردگان را از قرارگاهشان بر مىانگيزد ؟ گفتند . آرى ما باين حقايق گواهى داده‌ايم . فرمود خدايا گواه باش . سپس خطاب بآنمردم فرمود . همانا خداوند مولاى من است و من مولاى اهل ايمانم و من اولى ( سزاوارتر ) هستم باهل ايمان از خود آنها . هر كس كه من مولاى اويم پس اين ( يعنى على عليه السّلام ) مولاى او است . بار خدايا دوست دار آنكه را كه او را دوست دارد و دشمن دار آنكه را كه او را دشمن دارد . سپس فرمود . اى مردم من ( در انتقال بسراى جاودانى ) بر شما پيشى خواهم گرفت و شماها در كنار حوض بر من وارد ميشويد حوضى كه وسعت آن از مسافت بين بصرى و صنعاء بيشتر است و در آن بتعداد ستارگان ظروف و قدحهاى سيمين هست ، هنگامى كه شما بر من وارد شويد از شما درباره دو چيز گران و نفيس پرسش خواهم نمود . پس بينديشيد تا بعد از من نسبت بآن دو چيز چگونه رفتار خواهيد كرد . آنكه بزرگتر است كتاب خدا است كه سبب و رشته ارتباط است و يكطرف آن بدست خداوند و طرف ديگر آن بدست شما است . پس آنرا محكم بگيريد و آنرا تبديل و تحريف نكنيد تا گمراه نشويد و آن ديگر كه كوچكتر است عترت من - اهل بيت منند . همانا بتحقيق خداوند مهربان و دانا مرا آگاه فرمود كه آندو از يكديگر هرگز جدا نشوند تا در كنار حوض بر من وارد شوند - ابن عساكر تمام اين را از طريق معروفي روايت نموده است .
و ابن حجر در ( صواعق ) ص 25 اين حديث را بهمين لفظ و بيان از طبرانى و غيره از حذيفه بسندى كه نزد او صحيح شناخته شده روايت نموده و همچنين حلبى در جلد 3 « السيرة الحلبيه » ص 301 نقل از طبرانى آنرا ذكر نموده و حكيم ترمذى نيز بهمين لفظ در كتاب خود « نوادر الاصول » و طبرانى در « معجم كبير » بسند صحيح

59