كه در سخنان پيرامون سند حديث غدير از او ذكر شده خواهد آمد .
298 - متّقى - علىّ بن حسام الدّين بن قاضى عبد الملك قرشى - هندى ، به مكَّهء مشرّفه آمده و در آنجا در سال 975 وفات يافته ، صاحب كتاب گرانبها و بزرگ « كنز العمّال » ، در « النور السافر » ص 315 - 319 شرح حال مفصل و كافي از او موجود است ، در آنجا دربارهء او گويد : نامبرده از علماء عاملين و از بندگان صالح خداوند بوده و از جهت ورع و تقوى و كوشش در عبادت و ترك ما سوى اللَّه مقام بزرگى را دارا بوده ، مصنّفات عديده دارد و شهرت حالات پسنديدهء او زبان زد مردم بوده و از جملهء مناقب او ، گفتار پيغمبر را ذكر نموده ، كه در عالم خواب فرموده : او افضل خلق است در زمان خود ، سپس گويد : مؤلَّفات او بسيار و از كوچك و بزرك در حدود يكصد مجلَّد است ، محاسن اخلاق و مناقب او بقدرى است كه علَّامه عبد القادر بن احمد فاكهى مكى تأليف لطيفى مخصوص و مشتمل بر مناقب و فضايل او ترتيب داده و آن را « القول النقىّ في مناقب المتّقى » ناميده و در آن سيره و روش پسنديده او و رياضتهاى بزرك و كوششهاى دشوار و حيرت انگيز او را ذكر نموده . .
تا آنجا كه گويد : خلاصهء سخن آنكه اين مرد - نيست جز يكى از نيكوئىهاى زمان و خاتمهء اهل ورع و از مفاخر هند ، و شهرت او از توضيح شرح حال مستغنى و بزرگى او در قلوب از ستايش بىنياز ، اشاره به حديث او در صفحات 40 و 45 و 48 و 50 و 53 و 55 و 62 و 73 و 86 و 93 و 98 و 103 و 107 گذشت و در موضوع مناشدهء رحبه بطرق مختلف خواهد آمد .
299 - شمس الدّين - محمّد بن احمد ( در شذرات : محمّد ذكر شده ) شربينى - قاهرى - شافعى - متوفاى 977 ، صاحب دو تأليف بزرك و مهمّ : تفسير او موسوم به « السراج المنير » كه در سال 968 تأليف شده و در چهار مجلَّد بچاپ رسيده - و « الاقناع في حلّ الفاظ ابى شجاع » كه در دو مجلَّد بچاپ رسيده - و در كتب تذكره و شرح احوال علما حديث ، تأليفات چاپ شده او هشت جلد تعداد شده - عبد الحىّ در جلد 8 « شذرات » ص 384 شرح حال او را ذكر كرده و دربارهء او چنين گويد :

217