بوده ، و در زهد و عبادت بمقامى رسيد كه مردم بسيارى از بلاد از وجود او منتفع ميشدند ، بخصوص اهل موصل ، زيرا نامبرده در آنجا اقامت گزيد و همانجا وفات يافت ، ياقوت در دو كتاب خود شرح حال او را ثبت نموده ، در جلد 7 « مجمع البلدان » ص 54 گويد : بسيارى از شيوخ و استادان ما بر او قرائت نمودند ، او مردى بود ، اديب ، فاضل ، آموزندهء قرائت ، عارف به نحو و لغت ، بسيارى از كتب ادب را درك كرده و از اساتيد شنيده ، و در جلد 20 « مجمع الادباء » ص 14 گويد : استادى است فاضل و عارف به نحو و وجوه قراآت ، و نامبرده ثقه و داراى دقت نظر و متصف بصدق و دين بوده و خير وجود او بسيار بوده ، حديث او از تفسيرش در باب نزول آيهء سأل سائل پيرامون قضيهء غدير خواهد آمد .
229 - موفّق بن احمد - ابو المؤيّد - اخطب خطباء خوارزمى - متوفّاى 568 ، نامبرده يكى از شعراى غدير است ، شعر او و شرح حالش در ضمن شعراء قرن ششم خواهد آمد ، - حديث غدير را در « مناقب » و در « مقتل » خود - بطرق بسيار روايت كرده كه بعضى از آنها در صفحات 40 و 41 و 42 و 45 و 48 و 49 و 51 و 53 و 54 و 60 و 61 و 71 و 76 و 80 و 83 و 92 و 94 - گذشت و طرق ديگرى از او خواهد آمد .
230 - عمر بن محمّد بن خضر اردبيلى - معروف به : ملَّا - حديث غدير را در « وسيلة المتعبّدين » [1] بلفظ براء بن عازب روايت نموده ، در حديث تهنيت خواهد آمد .
231 - حافظ - على بن حسن بن هبة اللَّه - ابو القاسم دمشقى - شافعى - ملقّب به : ثقة الدين - مشهور به : ابن عساكر - متوفاى 571 ، صاحب تاريخ كبير - داير و مشهور است - ابن خلكان در جلد 1 تاريخش ص 363 شرح حال او را ثبت كرده و ابن اثير در جلد 11 « كامل » ص 177 و ابن كثير در جلد 12 تاريخش ص 294 او را ستوده‌اند و در تاريخ اخير الذكر گويد : نامبرده يكى از بزرگان حفّاظ حديث است و كسى است كه از حيث سماع حديث و جمع و تصنيف و اطلاع و حفظ

[1] چلبى در « كشف الظنون » جلد 2 ص 634 اين كتاب را باو نسبت داده .

189