71 و 97 ، باسنادى كه عدّه اى از آنها صحيح است ، گذشت و روايت او در حديث روزهء غدير باسناد صحيح كه رجال آن ثقه هستند خواهد آمد كه در آن موضوع نزول آيهء اكمال نيز ذكر شده .
208 - حافظ - ابو عمر - يوسف بن عبد اللَّه بن محمّد بن عبد البرّ - نمرى - قرطبى ( در سال 368 متولد و در 463 وفات يافته ) ، كتاب « استيعاب » تأليف او است ، ذهبى در جلد 3 تذكره اش ص 324 گويد : امام - شيخ الاسلام - حافظ مغرب - ابو عمر - در ميان ( علماء ) عصر و زمان خود در حفظ و اتقان آقائى و سرورى يافت ، و ابو الوليد باجى گويد : مانند ابى عمر در علم حديث ، در اندلس نبود ، نامبرده در طلب و بدست آوردن حديث مداوم كوشيد و چنان تسلَّط و تخصصى در آن يافت كه بر پيشينيان خود از رجال اندلس برترى و تفوق يافت ، و در عين تفوّق و برترى كه ، در علم بروايت و اثر و بينش كامل بفقه و معانى احراز نموده بود - در علم انساب و اخبار نيز بسط و تسلط بسيارى يافت و نامبرده پاىبند به دين و داراى شهرت فراوان و مورد وثوق و داراى حجيّت و صاحب سنّت و پيروان بود ، نامبرده در آغاز امر ( از حيث عقيده ) ظاهرى و اخبارى بود ، سپس بروش مالكى درآمد و در عين حال بفقه شافعى ميل و رغبت بسيارى داشت ، حديث او بطرق مختلف در صفحات 40 و 48 و 49 و 72 گذشت و روايات مذكوره را از آثار ثابته شمرده است .
209 - حافظ - احمد بن على بن ثابت - ابو بكر خطيب بغدادى متوفاى 463 ، ابن اثير در جلد 10 « كامل » ص 26 گويد : نامبرده در زمان خود پيشواى جهانى بوده ، و سبكى در جلد 3 « طبقات » ص 12 - 16 شرح حال او را ذكر و او را بسيار مورد ستايش قرار داده ، و از قول ابن ماكولا گويد : ابو بكر ( خطيب ) آخرين شخصيتى بود از كسانى كه ما از حيث معرفت و حفظ و اتقان و ضبط حديث رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله و تسلط در تشخيص علل و اسانيد آن و تشخيص صحيح و غريب و فرد و منكر و مطروح آنها - مشاهده نموديم ، و در ميان بغداديها بعد از - ابو الحسن - دار قطنى مانند او نبود ، شرح حال كامل و رسائى نيز از او در جلد 1 تاريخ ابن عساكر

182