متوفاى 310 ، خطيب شرح حال او را در جلد 2 تاريخش صفحات 162 - 169 نگاشته و گويد : نامبرده يكى از علمائى است كه بگفتارشان حكم ميشود و برأى آنها رجوع ميشود ، بسبب مراتب معرفت و فضل ، و سپس نسبت باو تعريف و ستايش بسيار نموده ، و ذهبى در جلد 1 « تذكره » صفحات 277 - 283 او را ذكر و باوصاف امامت و زهد و ترك دنيا او را ستايش نموده است ، نامبرده كتاب جداگانه اى در موضوع غدير تأليف نموده ، حديث از او در صفحات 40 و 46 و 48 و 82 و 86 و 93 و 103 و 105 و 122 گذشت و بطرق ديگر هم از او خواهد آمد 154 - ابو جعفر احمد بن محمّد ضبعى - احول - ، متوفاى 311 ، حديث از او در موضوع مناشدهء رحبه بلفظ عبد الرحمن خواهد آمد .
155 - حافظ محمّد بن جمعة بن خلف قهستانى ، ابو قريش ، صاحب مسند كبير ، متوفاى 313 ، خطيب در جلد 12 تاريخش ص 169 گويد : نامبرده داراى نيروى ضبط و حفظ و اتقان است و بسيار بوقايع و اخبار گوش فرا داده و بسيار سفر كرده ، و ذهبى در جلد 2 « تذكره » صفحهء 328 از قول ابى على حافظ گويد : خبر داد ما را ابو قريش حافظ ثقه و امين ، اشارهء بحديث او در ص 47 گذشت و روايت او در موضوع تهنيت باسناد صحيح كه رجال آن همگى ثقه هستند خواهد آمد .
156 - حافظ عبد اللَّه بن محمّد بغوى - ابو القاسم - متوفاى 317 ، خطيب شرح حال او را در جلد 10 تاريخش ص 111 - 117 با اشعار باينكه نامبرده ثقه و داراى دقت نظر و آثار بسيار و داراى نيروى فهم و عرفان است - ثبت نموده ، و از موسى بن هارون نيز حكايت كرده كه : هر گاه روا باشد كه بانسانى گفته شود : ما فوق ثقه ، هر آينه دربارهء ابو القاسم گفته ميشد ، نامبرده در كتاب خود ( معجم ) داستان ركبان را روايت نموده كه خواهد آمد ، و حديثى از او باسناد حسن در صفحهء 65 ذكر شد .
157 - ابو بشر محمّد بن احمد دولابى [1] ، در سال 224 ولادت يافته و در 320

[1] دولاب قريه ايست در ( رى ) و قريهء ديگر بهمين نام در اهواز است و موضع ديگر نيز بهمين نام در بغداد است .

167