چهارم اين كه آن شهيد بالدارى كه با دو بال سبز با ملائكه در بهشت پرواز مىكند و به هر جا بخواهد مىرود ، او جعفر بن ابو طالب پسر عموى تو و برادر شوهر تو است .
پنجم و ششم اين كه دو سبط اين امت حسن و حسين كه دو سيد جوانان اهل بهشتند فرزندان تو هستند ، هر چند كه پدرشان به آن خدائى كه مرا به حق مبعوث كرده بهتر از آن دو است .
هفتم اين كه اى فاطمه به آن خدائى كه مرا مبعوث فرموده مهدى اين امت از ما است كه وقتى دنيا هرج و مرج مىشود و فتنه ها پشت سر هم بر مىخيزند و راه هاى چاره قطع مىگردد مردم يك ديگر را غارت مىكنند ، بزرگتران به كوچكتران رحم نمىكنند و كوچكتران ، بزرگتران را پاس حرمت نمىدارند ، در اين هنگام است كه خداى عز و جل از نسل فرزند تو كسى را بر مىانگيزد كه قلعه هاى ضلالت را بگشايد و دلهاى بسته را باز كند و در آخر الزمان آن طور قيام به دين كند كه من در اول زمان ، قيام به آن نمودم و دنيا را پر از عدالت كند ، بعد از آن كه پر از جور شده باشد .
اى فاطمه غم مخور و گريه مكن كه خداوند از من به تو مهربانتر است ، چون او مىداند تو در كجاى دل من جاى دارى و به همين جهت تو را به كسى شوهر داد كه شريفترين اهل بيت تو از نظر حسب و گرامىترين ايشان از جهت منصب و رحيمترين ايشان به رعيت و عادلترين و بيناترين آنان به قضاوت است و من از خدا درخواست كرده‌ام تو نخستين كسى باشى كه به من ملحق شوى . . . ( تا آخر حديث ) [1] .
اين حديث را طبرانى در دو كتاب اوسط كبير خود و محب طبرى در « ذخائر العقبى » [2] و هيثمى در « مجمع الزوائد » [3] . و متقى در « كنز العمال »

[1] ابن مغازلى ، المناقب ، ص 101 .
[2] محب طبرى ، ذخائر العقبى ، ص 135 .
[3] هيثمى ، مجمع ، ج 9 ، ص 154 .

76