هر يك از شما كه از خدا بترسد آشكارا به عمل زشت مرتكب نشود و ملازم پشت حصير خانه خود باشد ، يعنى از خانه بيرون نشود ، او در آخرت نيز همسر من است .
باز ابن سعد دو روايت ديگر نقل كرده كه رسول خدا در « حجة الوداع » به همسران خود به غير از دو تن از ايشان « سوده بنت زمعه » و « زينب بنت جحش » كه نيامده بودند ، چون به ياد داشتند كه خداى تعالى فرموده ملازم خانه خود باشيد فرمود : اين بار چون حجة الوداع من است آمديد ، ولى از اين به بعد ملازم پشت حصير خانه خود باشيد ( هذه الحجّة ثمّ ظهور الحصر ) [1] . اين مطلب را ابن حجر در « تهذيب التهذيب » [2] و هيثمى در « مجمع الزوائد » [3] از ام سلمه ام المؤمنين و همو در جاى ديگر از ابن عمر آورده‌اند [4] .
آرى بلواى « جمل » نشان داد كه عايشه بعد از وفات پيامبر صلى الله عليه و آله و سلَّم حرمت او را نگه نداشت ، و بر خلاف ساير زنان آن حضرت از فرمان خدا و رسولش سرپيچى نمود و با آن افتضاح در انظار عمومى در ميدان جنگ ظاهر شد و در مقابل خليفه و وصى پيامبر ايستاد . و باعث ريخته شدن خون هزاران نفر گرديد و لكه ننگى بر تاريخ اسلام نهاد كه به هيچ چيز پاك نمىشود .
و بعضى كلماتى كه بعد از جنگ « جمل » از او نقل شده به نظر مىآيد كه او از اين حادثه پشيمان شده بود ، مثلا ابن سعد در طبقات روايت كرده است هر موقع عايشه اين آيه را : * ( وَقَرْنَ فِي بُيُوتِكُنَّ ) * . . مىخواند آن قدر اشك مىريخت كه روسريش خيس مىشد [5] .

[1] ابن سعد ، طبقات ، ج 8 ، ص 208 .
[2] ابن حجر ، تهذيب التهذيب ، ج 11 ، ص 107 .
[3] هيثمى ، مجمع الزوائد ، ج 3 ، ص 214 .
[4] هيثمى ، مجمع الزوائد ، ج 3 ، ص 214 .
[5] ابن سعد ، طبقات ، ج 8 ، ص 81 .

438