مىگويد : از عمر پرسيدم آن دو نفر از همسران پيامبر صلى الله عليه و آله و سلَّم كه بر ضد او دست به دست داده بودند چه كسانى بودند ؟ عمر گفت : حفصه و عايشه بودند ، سپس افزود : به خدا سوگند ما در عصر جاهليت براى زنان چيزى قائل نبوديم تا اين كه خداوند آياتى را در باره آنان نازل كرد و حقوقى براى آنان قرار داد و آنها جسور شدند ) [1] .
در تفسير « در المنثور » نيز همين معنى ، ضمن حديث مفصلى از ابن عباس نقل شده و در آن حديث آمده است كه عمر مىگويد : بعد از اين ماجرا آگاه شدم كه پيامبر صلى الله عليه و آله و سلَّم از تمام همسرانش كناره گيرى كرده و در محلى به نام « مشربهء ام ابراهيم » اقامت گزيده خدمتش رسيدم و عرض كردم : اى رسول خدا ! آيا همسرانت را طلاق گفتى ؟ فرمود : نه ، گفتم : الله اكبر ، ما جمعيت قريش پيوسته بر زنانمان مسلط بوديم ، اما هنگامى كه به مدينه آمديم جمعى را ديديم كه زنانشان بر آنان مسلطند زنان ما نيز از آنها ياد گرفتند روزى ديدم همسرم با من مشاجره مىكند ، من اين عمل او را عجيب و زشت شمردم . گفت : چرا تعجب مىكنى ؟ به خدا همسران پيامبر صلى الله عليه و آله و سلَّم هم با پيامبر چنين مىكنند ! حتى گاه از او قهر مىنمايند و من به دخترم حفصه سفارش كردم كه هرگز چنين كارى را نكند و گفتم اگر همسايه ات ( منظور عايشه است ) چنين مىكند تو نكن ، زيرا شرائط او با تو متفاوت است [2] .
آيات فوق نشان مىدهد كه پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و سلَّم نسبت به بعضى از همسرانش چنين بود ، آنها به خاطر رقابتهائى كه با يك ديگر داشتند گاه روح پاك حضرتش را جريحه دار مىكردند و گاه زبان به اعتراض او مىگشودند و به افشاء سرّش مىپرداختند ، تا آنجا كه خداوند به سرزنش آنان و دفاع از پيامبرش پرداخته و مؤكَّدترين بيان را در اين زمينه فرموده و حتى آنها را تهديد به طلاق مىكند و حدود يك ماه از همسرانش قهر كرد ، شايد خود را اصلاح كنند !

[1] بخارى ، صحيح ، ج 6 ، ص 195 .
[2] سيوطى ، در المنثور ، ج 6 ، ص 243 .

433