روايت كرده كه گفت : « پيامبر گاه كه نزد زينب بنت جحش » ( يكى از همسرانش ) مىرفت زينب او را نگاه مىداشت و از عسلى كه تهيه كرده بود خدمت پيامبر مىآورد اين سخن به گوش عايشه رسيد و بر او گران آمد ، مىگويد : من با حفصه قرار گذاشتيم كه هر وقت پيامبر نزديك ما آمد فورا بگوئيم آيا صمغ « مغافير » خورده اى ؟ و پيامبر صلى الله عليه و آله و سلَّم مقيد بود كه هرگز بوى نامناسبى از دهان يا لباسش استشمام نشود ، بلكه به عكس اصرار داشت ، هميشه خوشبو و معطر باشد ! به اين ترتيب روزى پيامبر صلى الله عليه و آله و سلَّم نزد « حفصه » آمد او اين سخن را به پيامبر صلى الله عليه و آله و سلَّم گفت : حضرت فرمود : من « مغافير » نخورده‌ام ، بلكه عسلى نزد زينب بنت جحش نوشيدم و من سوگند ياد مىكنم كه ديگر از آن عسل ننوشم ( نكند زنبور آن عسل روى گياه نامناسبى و احتمال مغافير نشسته باشد ) ولى اين سخن را به كسى مگو ( مبادا به گوش مردم برسد و بگويند چرا پيامبر غذاى حلالى را بر خود تحريم كرده ؟ و يا از كار پيامبر در اين مورد و يا مشابه آن تبعيت كنند و يا به گوش زينب برسد و او دل شكسته شود ) .
ولى سرانجام او اين راز را افشا كرد و بعدا معلوم شد اصل اين قضيه توطئه اى بوده است ، پيامبر صلى الله عليه و آله و سلَّم سخت ناراحت شد و آيات : * ( لِمَ تُحَرِّمُ ما أَحَلَّ الله لَكَ ) * . . . تا آيهء : * ( إِنْ تَتُوبا إِلَى الله ) * . . نازل گشت [1] و ماجرا را چنان پايان داد كه ديگر اين گونه كارها در درون خانه پيامبر تكرار نشود [2] .
اين تعبير نشان مىدهد كه تا چه حد اين ماجرا در قلب پاك پيامبر صلى الله عليه و آله و سلَّم و روح عظيم او تأثير منفى گذاشت ، تا آنجا كه خداوند به دفاع از او پرداخته و با اين كه قدرت خودش از هر نظر كافى است ، حمايت جبرئيل و مؤمنان صالح و فرشتگان ديگر را نيز اعلام مىدارد .
قابل توجه اين كه در « صحيح بخارى » از « ابن عباس » نقل شده كه

[1] سوره تحريم ، آيه هاى 1 - 2 - 3 - 4 و 5 .
[2] ابن سعد ، طبقات ، ج 8 ، ص 84 - 107 .

432