بنت عميس را به همراه على ( عليه السلام ) شاهد آورد و آنها همه شهادت دادند كه فدك مال فاطمه است ابو بكر بر او نامه نوشت و اين خبر به گوش عمر رسيد آمد نزد ابو بكر و نامه را از او پس گرفت و آن را محو كرد و گفت فاطمه زن است و على بن ابى طالب شوهر اوست و او ذى نفع مىباشد و با شهادت دو زن هم ثابت نمىشود . ( 1 ) ابو بكر را پيش فاطمه فرستاد و جريان را به اطلاع او رساند ، فاطمه قسم خورد بر اين كه آنها شهادت ندادند مگر اين كه شهادتشان حق است ابو بكر گفت شايد هم تو بر حق باشى ليكن شاهدى بياور كه در اين جريان ذى نفع نباشد . فاطمه فرمود : مگر شما نشنيديد كه پيامبر فرمود : « اسماء بنت عميس و ام ايمن من اهل الجنة » : اسماء بنت عميس و ام ايمن از اهل بهشتند ؟ گفتند : چرا شنيديم فاطمه فرمود : دو زن بهشتى شهادت به باطل مىدهند ؟ ! فاطمه برگشت و فرياد مىزد و پدرش را صدا مىكرد و مىگفت : پدرم فرمود نخستين كسى كه به من ملحق مىشود تو خواهى بود به خدا قسم از اين دو نفر به پدرم شكايت مىكنم .
طولى نكشيد كه فاطمه مريض شد به على ( عليه السلام ) وصيت كرد كه آن دو نفر نبايد به او نماز بخوانند ، فاطمه از آنها قهر كرد و صحبت نكرد تا اين كه فوت نمود ، و جنازهء او را على ( عليه السلام ) و عباس شبانه دفن كردند .
مأمون آن روز ختم جلسه را اعلان نمود و همه پراكنده شدند و روز ديگر هزار نفر از اهل علم و فقاهت در جلسه حاضر نمود و جريان را به آنها توضيح داد و آنان را به مراعات تقوا و رضاى خدا امر كرد ، پس آنها دو طايفه شدند و مناظره و مباحثه را آغاز نمودند يك طايفه از آنان گفتند : شوهر چون ذى نفع است شهادت او پذيرفته نيست ، ولى مىبينيم قسم فاطمه ( عليها السلام ) به جاى يك شاهد مىتواند باشد و با شهادت دو زن شهادت كامل مىگردد ، طايفهء دوم گفتند رأى ما اين است كه يك شاهد با قسم موجب حكم نمىشود و ليكن به عقيده ما شهادت شوهر نزد ما مسموع است و او را ذى نفع نمىدانيم پس شهادت على ( عليه السلام ) با دو زن ادعاى فاطمه را

402