در حوادث سال 210 به آن اشاره كرده است . ( 1 ) قضيه از اين قرار بوده كه عده اى از اولاد امام حسن و امام حسين ( عليهما السلام ) قصه را پيش مأمون خليفه عباسى بردند و گفتند كه فدك و عوالى ، مال مادرشان فاطمه دختر پيامبر بود كه ابو بكر آن را به ناحق از دست او گرفت از مأمون خليفه عباسى خواستند علماى اهل تسنن در اين باره ، انصاف كنند و قضاوت عادلانه و محققانه بنمايند .
اين بود مأمون دويست نفر از علماى حجاز و عراق و غير اينها را حاضر كرد و تأكيد نمود در اداء امانت و پيروى صدق در آنچه اولاد فاطمه ذكر كرده‌اند ، كوتاهى نكنند و از آنان سؤال كرد در اين باره آنچه از حديث صحيح نزد ايشان هست ، باز گو نمايند . ( 2 ) عده اى از آنان روايت كردند از : « بشير بن وليد » و « واقدى » و « بشير بن - عتاب » كه چون پيامبر خيبر را فتح كرد چند قريه از قريه هاى خيبر را براى خود انتخاب نمود ، پس جبرئيل با اين آيه نازل شد : « * ( وَآتِ ذَا الْقُرْبى حَقَّه ) * فقال : محمّد صلى الله عليه و آله و سلَّم ) * : و من ذوى القربى و ما حقّه ؟ قال : فاطمة ( عليها السلام ) تدفع اليها فدك فدفع اليها فدك ثمّ اعطاها العوالى بعد ذلك . . . » . پيغمبر گفت : ذوى القربى كيست و حق او چيست ؟ جبرئيل گفت :
ذوى القربى فاطمه است و حق او فدك است فدك را به او بده و سپس « عوالى » را نيز به او داد فاطمه تا وفات پدرش محمد صلى الله عليه و آله و سلَّم از آنها غله به عمل مىآورد ، چون به ابو بكر بيعت شد فدك را از فاطمه منع كرد ، فاطمه در اين باره به ابو بكر گفت : فدك و عوالى مال من است و پدرم آن را در حال حياتش به من بخشيده ابو بكر جواب داد من منع نمىكنم آنچه را كه پدرت به تو داده است .
خواست در رد فدك نامه اى بنويسد كه عمر مانع شد و گفت : اين زن است بايد به ادعاى خود بينه اقامه كند و بر آنچه ادعا مىكند شاهد بياورد ابو بكر به فاطمه گفت : بايد اين كار را بكنيد بر مدعاى خود شاهد بياوريد . او نيز ام ايمن و اسماء

401