راضى كند مرا راضى كرده و هر كس او را به خشم آورد ، مرا به خشم آورده ؟
گفتند : بله ، از رسول خدا اين را شنيديم ، فاطمه سپس فرمود :
« انّي اشهد الله و ملائكته انّكما اسخطانى و ما ارضيتمانى لئن لقيت النّبىّ لأشكونكما » . خدا و ملائكه را شاهد و گواه مىگيرم كه شما دو نفر ( ابو بكر و عمر ) مرا به غضب آورديد و رضايت مرا فراهم ننموديد ، اگر پيغمبر را ملاقات كنم از شما شكايت خواهم كرد .
ابو بكر گريست و گفت : « انا عائذ با لله من سخطه و سخطك يا فاطمة » پناه مىبرم به خدا از غضب رسول خدا و غضب تو اى فاطمه و چنان گريه كرد و سخنان فاطمه در او اثر گذاشت كه نزديك بود قالب تهى كند و فاطمه ( عليها السلام ) مرتب مىفرمود :
« و الله لادعونّ الله عليك عند كلّ صلاة اصلَّيها » به خدا سوگند در هر نمازى كه مىخوانم تو را نفرين مىكنم ، تا آنكه ابو بكر از نزد او بيرون آمد ، مردم دور او جمع شدند كه چرا چنين پريشانى ؟ گفت : شما مردم همه شب همسر خود را در آغوش مىگيريد و سرگرم خوشىهاى خود هستيد و مرا به اين گرفتاريها مبتلا كرديد من به بيعت شما احتياجى ندارم بيائيد بيعت خود را پس بگيريد [1] .
و نيز در همان كتاب نوشته : « غضبت فاطمة من ابى بكر و هجرته الى ان ماتت » .
فاطمه از ابو بكر غضبناك شد و با او حرف نزد تا وفات نمود .
« فلمّا توفّيت دفنها زوجها علىّ ليلا و لم يؤذن بها ابا بكر و صلَّى عليها » [2] .
چون فاطمه وفات يافت شوهرش على ( عليه السلام ) شبانه بر او نماز خواند و او را دفن نمود و به ابو بكر خبر نداد كه بر جنازه او حاضر شود .

[1] ابن قتيبه ، الإمامة و السياسة ، ص 14 - محمد بن يوسف گنجى شافعى در باب 99 كفايه همين خبر را نقل كرده است .
[2] مسلم ، صحيح ، ج 3 ، ص 1380 .

388