« دعوا حديث عمرو بن ثابت فانّه كان يسبّ السّلف » [1] حديث عمرو بن ثابت را واگذاريد زيرا كه او گذشتگان را سب مىكرد .
مؤلف خطاب به خواننده كتاب مىگويد : نگاه كن خدايت رحمت كند چگونه خود را از استفاده 70 هزار حديث پيامبرشان به روايت ابى جعفر ( عليه السلام ) محروم كرده‌اند در حالى كه آن حضرت از بزرگان اهل بيت است كه پيامبر امر به اطاعت آنها فرموده است و علاوه بر اين اكثر مسلمانان يا تمام ايشان زنده شدن مردگان را در دنيا و در قبور روايت كرده‌اند و روايت آنها در باره اصحاب كهف قبلا گذشت و اين كتاب آنها قرآن است كه مىگويد : * ( أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ خَرَجُوا مِنْ دِيارِهِمْ وَهُمْ أُلُوفٌ حَذَرَ الْمَوْتِ فَقالَ لَهُمُ الله مُوتُوا ثُمَّ أَحْياهُمْ ) * [2] .
( آيا نديدى كسانى را كه از ترس مرگ از ديار خود بيرون رفتند كه هزاران تن بودند ، خداوند فرمود بميريد ، همه مردند ، سپس آنها را زنده كرد . . . ) در خصوص زنده كردن « حزقيل » وارد شده است و داستان آن هفتاد نفرى كه در حضور حضرت موسى در اثر صاعقه مردند در حديث عزيز و كسى كه حضرت عيسى او را زنده كرد و حديث « جريح » كه بر صحت آن اجماع دارند و حديث زنده كردن مردها در قبور براى سؤال . .
پس چه فرق است بين اينها و بين آنچه اهل بيت و شيعيان آنها در باره رجعت روايت كرده‌اند . جابر در اين باره چه گناهى دارد ، تا اين كه احاديثش از درجه اعتبار ساقط شود ؟ ! ولى آنهائى كه از دشمنان اهل بيت روايت مىكنند ، رواياتشان در اعلى درجهء اعتبار تلقى گردد ! ! و باز عجيب است كه اين گروه اين چهار تن را نه تنها از فقها و علما مىشمارند ، بلكه آنان را امامان و پيشوايان علماء و فقهاء مىدانند ولى امامان اهل بيت و فقها و علماى شيعيان آنها را در رديف يكى از آنان قرار نمىدهند ! !

[1] مسلم ، صحيح ، ج 1 ، ص 61 .
[2] سوره بقره ، آيه 243 .

359