مسلم روايت كرده‌اند كه پيغمبر نام على ( عليه السلام ) را « ابو تراب » گذاشت و هيچ اسمى را به مثل ابو تراب دوست نمىداشت ! بنا بر اين چون حجت غائب از اولاد امام حسين ( عليه السلام ) است پيغمبر با اين جمله مختصر اشاره به اين معنى كرده است ، زيرا كنيه امام حسين ( ابو عبد الله ) و اسم پدر پيغمبر هم « عبد الله » بوده است .
مرحوم مجلسى مىگويد : يكى از علماى معاصر توجيه ديگرى نموده و گفته : كنيهء امام حسن عسكرى ابو محمد و عبد الله پدر پيغمبر هم ابو محمد بوده است و كنيه هم داخل در عنوان « اسم » است ولى ظاهر اين است كه « ابى » تصحيف « ابنى » است [1] .
علماى ما به « تواتر » نقل كرده‌اند كه ولادت مهدى ( عج ) به طور پنهانى بوده است زيرا روايات راجع به سلطنت و دولت او و غلبه وى بر همه كشورها و تمام مردم شهرها ، براى عموم روشن و بدين سبب ولادت او توأم با خطر و ترس بوده مانند ولادت ابراهيم و موسى ( عليهما السلام ) اين معنى را شيعيان از راه ارتباط و اتصال به پدران آن حضرت مىدانستند ، چه كسى كه با قومى معاشر باشد ، از ديگران آشناتر به احوال و اسرار آنهاست . همچنان كه اصحاب شافعى از ساير علماى مذاهب چهارگانه اهل سنت آشناتر به حال او هستند به علاوه امام زمان را بسيارى از اصحاب پدرش امام حسن عسكرى ديده و از وى اخبار و احكام روايت كرده‌اند از اين گذشته حضرت وكلائى داشته كه اسم و نسب و وطن آنها معلوم و معروف بوده و آنها معجزات و كرامات و جواب مسائل مشكله و بسيارى از اخبار غيبيه را كه آن حضرت از جدش پيغمبر روايت نموده نقل كرده‌اند يكى از آنها « عثمان بن سعيد عمرى » است كه در « قطقطان » واقع در سمت غربى بغداد مدفون مىباشد و ديگر فرزندش ابو جعفر محمد بن عثمان و ديگر ابو القاسم حسين بن روح نوبختى و چهارمى على بن محمد سيمرى رضى الله عنهم است .

[1] بحار ، ج 51 ص 103 .

355