مذهب تشيع با تمام وجود حرف مىزد و در اندرون خويش جهانى از معرفت و بينش اسلامى بود و عشق به خاندان رسالت با روح او عجين شده بود به طورى كه در حقانيت آنها نقطهء ابهامى برايش باقى نمانده بود و او هر چه دربارهء اهل بيت و مذهب تشيع مىگفت از اعماق روحش سر مىزد و از سوداى دلش بر مىخاست او به همين جهت با مخالفين اهل بيت سخت مخالف بود و با تمام وجود با آنان مبارزه مىكرد .
سخنى در پيرامون كتاب طرائف :
مرحوم سيد رضى الدين على بن موسى ابن طاووس در كتاب « الاجازات » [1] .
و كتاب « اقبال » [2] و كتاب « كشف المحجة » [3] به طور مكرر كتاب « الطرائف » را از تأليفات خود شمرده ولى به علت تقيه و پاره‌اى ملاحظات ، خود را در آن كتاب به نام « عبد المحمود بن داود مضرى » معرفى كرده است و در سر تا سر كتاب از ذكر نام اصلى خود و قرائن و شواهدى كه دلالت بكند كه مؤلف كتاب ، سيد ابن طاووس است ، خوددارى فرموده حتى آنكه از شيخ طوسى جد مادرى خود تعبير به بعضى از علماى شيعه نموده است ، در حالى كه در كتابهاى ديگرش هر كجا از شيخ طوسى نام برده از او به عنوان جد مادرى ياد كرده است .
مرحوم شهيد ثانى دربارهء اين كه چرا مرحوم ابن طاووس خود را در اين كتاب به اين نام ناميده است ؟ مىگويد : اين كه خود را « عبد المحمود » خوانده ، براى آن است كه تمام بندگان خدا عبد المحمود هستند ، و اينكه نسبت خود را به « داود » رسانيده به جهت آن است كه داود بن حسن مثنى برادر رضاعى امام صادق ( عليه السلام )

[1] - مجلسي ، بحار الأنوار ، ج 107 ص 40 .
[2] - ترجمه فارسى طرائف ، ج 1 ، ص 4 .
[3] - كشف المحجَّة ، ص 36 ، 52 ، 62 ، 63 ، 41 ، 53 ، 73 ، 135 ، 138 .

35