پيامبر خواباند در حالى كه چشمش درد مىكرد ، با يك قطعه برد قطرى بسته بود سلمه گفت : آمدم كه شتر او را جلو بكشم تا خدمت پيامبر برسد ، ( 1 ) پيامبر به او فرمود : يا على چه مىشود ؟ جواب داد چشمم درد مىكند فرمود : نزديك من بيا ، على ( عليه السلام ) نزديكتر شد پيغمبر آب دهن خود را به چشمانش ماليد ، چشمش خوب شد ، ( پس از آن چشم على ( عليه السلام ) تا زنده بود ، درد نكرد تا اين كه از دنيا رحلت نمود ) و آنگاه پرچم را به دست او داد و او حركت كرد .
سپس ثعلبى به صحنه درگيرى على ( عليه السلام ) و مرحب اشاره مىكند و مىگويد : مرحب وسط سنگى را سوراخ كرده بود و آن را به جاى خود كلاه بر سر نهاده بود و رجزخوانى كرد على ( عليه السلام ) نيز رجز خواند بين آنها دو ضربت رد و بدل شد على ( عليه السلام ) ضربتى بر فرق مرحب فرود آورد كه تا دندانهايش شكافت و هنوز آخر سپاه اسلام به كشته او نرسيده بودند كه اول سپاه داخل قلعه شده بود [1] . ( 2 ) مؤلف كتاب « عبد المحمود » گفت : ديدم در حديثى كه آن را مسلم در صحيح خود روايت كرده و قبلا نيز به آن اشاره شد ، نسبت به روايات ديگر اضافاتى دارد و آن اين كه عمر بن خطاب گفت : قبل از آن روز ، فرماندهى را آن قدر دوست نمىداشتم به طمع فرماندهى آن روز به سر آوردم . لذا همواره گردن مىكشيدم باشد رسول خدا مرا صدا بزند ولى على بن ابى طالب ( عليه السلام ) را دعوت كرد و پرچم جنگ را به او داد و فرمود : برو و جز پيش رفتن هدفى نداشته باش و بر نگرد تا خداوند قلعه را به دست تو فتح كند ، على ( عليه السلام ) مقدارى كه رفت بدون اين كه رو بر گرداند ، ايستاد و صدا زد يا رسول الله بر چه چيز قتال كنم ؟ فرمود : قتال كن تا شهادت دهند معبودى جز خدا نيست و محمد رسول او است ، همين كه اين شهادت را به زبان آوردند ، مال و جانشان بر تو حرام مىشود و اما باطن دلهاشان هر چه باشد حسابشان با خداست [2] .

[1] تفسير ثعلبى ، ذيل سوره فتح ، مسند احمد بن حنبل ، ج 5 ، ص 358 - المناقب ، خوارزمى ، ص 103 ط نجف .
[2] صحيح مسلم ، ج 4 ، ص 1872 - طبقات ابن سعد ، ج 3 ، ص 156 .

161