و پيامبر او را همچون جان خود قرار داده و مىفرمايد :
* ( وَأَنْفُسَنا وَأَنْفُسَكُمْ . . . ) * .
جرير از اعمش نقل كرده كه مباهله در شب 21 ذى الحجة و تزويج فاطمه در 25 همان ماه و روز غدير نيز در هيجدهم ماه مزبور بود و اين پايان سخن نقاش است . ( 1 ) خطيب در تاريخ بغداد از فضل و كمال و كثرت رجال نقاش و اين كه امثال و دارقطنى از او روايت كرده‌اند ، ياد كرده و يادآور شده است كه او به هنگام فوتش گفت : « * ( لِمِثْلِ هذا فَلْيَعْمَلِ الْعامِلُونَ ) * و در همان حال در گذشت . [1] .
مفسران و محدثان اهل تسنن تصريح كرده‌اند كه آيه مباهله در حق اهل بيت پيامبر نازل شده است و پيامبر تنها كسى را كه همراه خود به ميعادگاه برد فرزندانش حسن و حسين و دخترش فاطمه و على بودند ، بنا بر اين منظور * ( أَبْناءَنا » ) * در آيه منحصرا « حسن و حسين » هستند ، همان طور كه منظور از * ( نِساءَنا » ) * فاطمه ( سلام الله عليها ) و منظور از * ( أَنْفُسَنا » ) * تنها على ( عليه السلام ) بوده است و احاديث فراوانى در اين زمينه نقل كرده‌اند . ( 2 ) ثعلبى در تفسير آيهء « مباهله » از « مقاتل » و « كلبى » روايت كرده و گفته :
هنگامى كه رسول خدا اين آيه را به نمايندگان مسيحيان نجران خواند و آنان را به مباهله دعوت كرد به پيامبر گفتند بر مىگرديم و در كار خود مىانديشيم و فردا مىآئيم و به تو جواب مىدهيم با هم به گفتگو نشستند ، از بزرگ و صاحب نظر خود « عاقب » پرسيدند و گفتند : اى عبد المسيح نظر تو در اين باره چيست ؟ گفت :
به خدا قسم اى گروه نصارى شما خوب شناختيد كه محمد ، نبى مرسل است و او از روى فضل خدايتان به سوى شما آمده است و بدانيد هيچ قومى با هيچ پيغمبرى مباهله نكرد مگر اين كه بزرگ و كوچكشان به هلاكت رسيدند و اگر شما هم مباهله كنيد ، هلاك خواهيد شد .

[1] تاريخ بغداد ، ج 2 ، ص 201 شماره 635 .

138