نيست ، كه يا من آن را بايد ببرم يا تو ، على ( عليه السلام ) گفت : اكنون كه چنين است من مىبرم ، پيامبر فرمود :
« انطلق فانّ الله يثبت لسانك و يهدى قلبك » ( برو كه خداوند زبان تو را ثابت مىدارد و قلب تو را هدايت مىكند ) سپس پيامبر صلى الله عليه و آله و سلَّم دستش را بر دهان على ( عليه السلام ) گذارد ( تا به بركت آن زبانش گويا و فصيح گردد ) [1] . ( 1 ) بخارى در صحيح خود در وسط جزء پنجم در باب « * ( وَأَذانٌ مِنَ الله وَرَسُولِه إِلَى النَّاسِ يَوْمَ الْحَجِّ الأَكْبَرِ أَنَّ الله بَرِيءٌ مِنَ الْمُشْرِكِينَ وَرَسُولُه ) * حديث سوره برائت ، روايت كرده است و در آن افزوده است كه گفت :
« فاذّن علىّ في اهل منى يوم النّحر الَّا يحجّ بعد العام مشرك و لا يطوف بالبيت عريان » [2] پس على ( عليه السلام ) روز قربان در ميان مردم منى اعلان كرد كه از امسال به بعد هيچ بتپرستى حق شركت در مراسم حج را و هيچ برهنه اى نبايد خانه خدا را طواف كند . ( 2 ) باز روايت كرده در كتاب « الجمع بين الصحاح الستة » در جزء دوم در تفسير سوره برائت از صحيح ابى داود و صحيح ترمذى در حديث ابن معاويه كه آن را از عبد الله بن عباس نقل كرده است ، گفت : رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلَّم ابو بكر را به مكه فرستاد و به او دستور داد در موسم حج از مشركان اعلان برائت نمايد ، سپس على ( عليه السلام ) را به دنبال وى فرستاد و هنگامى كه ابو بكر در وسط راه بود ، صداى شتر « عضباء » پيامبر را شنيد و با ناراحتى از جاى خود بلند شد و گمان اين كه اتفاقى افتاده است همان موقع على ( عليه السلام ) نامه پيامبر را به او داد و در آن نامه نوشته شده بود كه على بايد اين كلمات را ابلاغ كند ، زيرا :
« لا ينبغى ان يبلَّغ عنّى إلَّا رجل من اهل بيتى » ( سزاوار نيست كه اين سوره را از من ابلاغ كند مگر مردى از خاندانم ) .
هر دو عازم مكه شدند ، پس على ( عليه السلام ) در ايام تشريق برخاست و اعلان كرد خدا و رسولش از تمام بت پرستان بيزار است و چهار ماه مهلت داريد كه در زمين آزادانه بگرديد و بعد از امسال هيچ مشرك و بتپرستى حق ندارد در مراسم حج

[1] مسند احمد بن حنبل ج 3 ، ص 150 .
[2] صحيح بخارى ، ج 5 ، ص 202 .

129