( 1 ) متقى در كنز العمال از ابي الطفيل عامر بن واثلة روايت كرده كه گفت : در روزى كه شورى تشكيل شد يعنى بعد از مرگ عمر - چه عمر تعيين جانشين رسول خدا را محوّل به شش نفر كرده بود كه بايد يك جا جمع شوند و يكى را از بين خود انتخاب كنند - من پشت در آن خانه ايستاده بودم شنيدم كه سر و صدا بلند شد و على ( عليه السلام ) گفت : آن روزى كه مردم با ابو بكر بيعت كردند نيز به خدا سوگند من از او اولى بودم ، و اين مقام حق من بود نه او ، و همچنان گفت تا رسيد بدينجا : حالا عمر هم كه از دنيا مىرود مرا با پنج نفر ديگر همسنگ مىكند و تازه مرا ششمى آنان قرار مىدهد ، تو گوئى هيچ گونه برترى براى من نسبت به آنان قائل نبوده و هيچ صلاحيت بيشترى در من سراغ نداشته شما پنج نفر هم ، هيچ برترى براى من نمىشناسيد و همه ما را براى اين كار مساوى از لحاظ لياقت مىدانيد به خدا سوگند اگر بخواهم حرف بزنم نه عربشان و نه عجمشان نه هم پيمانانشان و نه مشركشان قادر نخواهند بود كه يكى از سخنانم را رد كنند ولى نمىخواهم حرف بزنم ، تنها از شما مىپرسم آيا هيچ يك از شما بيش از من از رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلَّم رفع مانع مىكرديد و رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلَّم به او بيش از من نياز داشت ، خواهيد گفت در چه وقت ؟ آن هنگامى كه در بسترش خوابيدم و جان خود را سپر بلاى او كردم و خونم را در معرض ريختن قرار

127