يحيى حياتى و يموت مماتى و يسكن جنّة عدن غرسها ربّى فليتوال عليّا من بعدى و ليوال وليّه و ليقتد باهل بيتى من بعدى فانّهم عترتى خلقوا من طينتى و رزقوا فهمى و علمى فويل للمكذّبين بفضلهم من امّتى القاطعين فيهم صلتى لا انا لهم الله شفاعتى » [1] . كسى كه خوشحاليش در اين است كه به روش زندگى من زندگى كند و بر آنچه من بر آن مىميرم بميرد و در بهشت عدن كه پروردگار من درختان آن را غرس كرده ، جاى گزيند ، بايد ولايت على ( عليه السلام ) را پس از من اختيار كند و دوستان وى را دوست بدارد و به اهل بيت من بعد از من اقتدا نمايد زيرا آنان عترت من و خلقتشان از سرشت من است ، بهرهء بزرگى از فهم و دانش من به آنان داده شده است واى بر كسانى كه از امت من فضيلت آنان را تكذيب كنند و به خاطر دشمنى با آنان از من بگسلند خداوند بهره اى از شفاعت من به آنان ندهد .
ازدواج على ( ع ) با فاطمه ( س ) ( 1 ) احمد بن حنبل در مسند با سند خود از چند طريق از جمله آنها از « عبد الله بن بريدة » از پدرش روايت كرده ، اين كه ابو بكر و عمر جهت خواستگارى فاطمه به خدمت پيامبر رفتند پيامبر فرمود : سن او كم است پس از آنها ، على ( عليه السلام ) از فاطمه خواستگارى كرد كه با درخواست ايشان موافقت شد در نتيجه فاطمه به ازدواج على ( عليه السلام ) درآمد . ( 2 ) و آنچه مناسب است در اينجا ذكر شود ، روايتى است كه احمد بن حنبل در مسند به سند خود نقل كرده است طبق همان روايت : عمر بن خطاب از على ( عليه السلام ) دخترش ام كلثوم را خواستگارى كرد . على ( عليه السلام ) عذر آورد به اين كه سن او كوچك است .

[1] متقى هندى ، كنز العمال ، ج 6 ، ص 217 ، حديث شماره 3819 . ابن ابى الحديد ، شرح نهج البلاغه ، ج 2 ، ص 450 ، طبع چهار جلدى .

204