عبد المحمود بن داود ناميده شد ) به نقل از كتاب ابو بكر احمد بن مردويه ( كه مردى حافظ و موثق بين مذاهب چهارگانه اهل سنت بوده است ) از احمد بن عبد الله بن حسين از ابو احمد عبد العزيز بن يحيى بصرى جلودى از مغيره بن محمد مهلبى از عبد الرحمن بن صالح ازدى از على بن هاشم بن بريد از جابر بن يزيد جعفى از صالح بن ميثم از پدرش ، نقل كرده كه گفت : ما از ابن عباس سؤال كرديم و گفتيم : اى ابن عباس ، آيا حب على در آخرت براى ما نفعى دارد ؟ ابن عباس گفت : در زمان حيات رسول خدا صلى الله عليه و آله مسلمانان در مورد على عليه السلام با هم منازعه كردند . در نتيجه ما از رسول خدا صلى الله عليه و آله سؤال كرديم . حضرت فرمود :
صبر كنيد تا از طريق وحى به من الهام شود .
وقتى كه جبرئيل نازل شد ، حضرت از او سؤال كرد ، جبرئيل گفت : به زودى از خداوند اين مسأله را سؤال مىكنم . لذا دوباره به آسمان رفت و بعد كه به زمين برگشت گفت : اى محمد ، خداوند به تو سلام مىرساند و مىفرمايد : من على را دوست دارم . پس هر كس او را دوست بدارد ، مرا دوست داشته و هر كس با وى دشمنى كند ، با من دشمنى كرده . اى محمد ، هر جا در قيامت مقام تو باشد ، مقام على هم آنجاست و هر جا على باشد دوستداران او هم همان جا هستند ، اگر چه گناهكار هم باشند .
مؤلف مىگويد : دلالت اين حديث بر وجوب محبت على عليه السلام و تحريم دشمنى با او ، واضح و روشن است و نظر به تقريرى كه در مورد احاديث گذشته كرديم نيازى به توضيح مجدد ندارد .
28 - و من الكتاب المذكور نقلا من كتاب تفسير السدّيّ - و هو من قدماء المفسّرين عندهم و ثقاتهم - قال : لمّا كرهت سارة مكان هاجر أوحى الله إلى إبراهيم عليه السلام فقال : انطلق بإسماعيل حتّى تنزل بيتي التهامي - يعني مكَّة - فإنّي ناشر ذرّيّته و جاعلهم ثقلا على من كفر بي و جاعل منهم نبيّا عظيما و مظهره على

609