يا موسى ، إنّ الدنيا دار عقوبة ، عاقبت فيها آدم عند خطيئته و جعلتها ملعونة ، ملعونا ما فيها إلَّا ما كان منها لي .
يا موسى ، إنّ عبادي الصالحين زهدوا فيها بقدر علمهم بي ، و سائرهم من خلقي رغبوا فيها بقدر جهلهم بي ، و ما من أحد من خلقي عظَّمها فقرّت عينه ، و لم يحقّرها أحد إلَّا انتفع بها .
و في عقاب الأعمال عن أبيه عن سعد بهذا السند عن أبي عبد الله عليه السلام قال : قال الله عزّ و جلّ في مناجاته لموسى عليه السلام : إنّ الدنيا دار عقوبة . . . و ذكر بقيّة الحديث .
و في كتاب معاني الأخبار بهذا السند ، و ذكر صدر الحديث إلى قوله « و اعطيه قبل أن يسألني » ثمّ قال : و الحديث طويل .
شيخ صدوق از احمد بن محمد بن يحيى عطار از سعد بن عبد الله از قاسم ابن محمد اصفهانى از سليمان بن داود منقرى از حفص بن غياث نخعى قاضى از امام صادق عليه السلام نقل كرده كه حضرت فرمود : شيطان در آن وقتى كه موسى با خداوند مناجات مىكرد به نزد موسى آمد ، يكى از ملائكه‌ها به شيطان گفت : از موسى چه مىخواهى ؟ او در حال مناجات است . گفت : همان كارى را با وى دارم كه با پدرش آدم داشتم كه او در بهشت بود .
در همان هنگام كه موسى مناجات مىكرد ، از جانب خداوند خطاب آمد :
اى موسى ، من نماز كسى را قبول نمىكنم مگر اين كه به خاطر عظمت من به من تواضع كند و او قلبا از من بترسد و روزش را با ذكر من به آخر برساند . و به گناهان اصرار نورزد و حق اولياء دوستان مرا بشناسد . موسى عرض كرد :
خداوندا ، منظورتان از اولياء و احباء ، ابراهيم و اسحق و يعقوب است ؟
خطاب آمد : آنها اولياء من هستند . ولى من منظورم كسى است كه به خاطر او آدم و حوا را خلق كردم و بهشت و جهنم را آفريدم . موسى عرض كرد :
خداوندا ، آن شخص كيست ؟

121