كدام سخنى گفته و اقرار نمودند ( سر تسليم پيش انداختند ) ، به خدا سوگند هرگز با اين چشمانم سخنرانى زبان آورتر از سخنران آنان نديده بودم . علىّ بن حاتم طائى برخاست و حمد و ثناى الهى بجاى آورد و گفت : امّا بعد ، همانا من زمان حيات رسول خدا ( ص ) مسلمان شدم و در زمان آن حضرت زكات پرداخت نمودم ، و پس از رحلت حضرتش با اهل ردّه ( آنان كه پس از وفات پيامبر ( ص ) مرتد شدند و گروهى دعوى پيغمبرى نمودند ) پيكار كردم ، و با اين كارها پاداش الهى را خواستار بودم ، و البتّه پاداش هر كس كه نيكى كند و پرهيز نمايد بر عهدهء خداوند است . و همانا بما خبر رسيده كه مردانى از اهل مكَّه بيعت تو را شكستند ، و ظالمانه با تو بمخالفت برخاستند ، از اين جهت آمده‌ايم تا تو را يارى دهيم ، حال همه ما در حضور و اختيار توايم ، پس بهر چه دوست دارى فرمانمان ده . سپس اين اشعار را سرود ( ترجمه اشعار ) :
« و ما پيش از اين واقعه به يارى ( دين ) خدا پرداختيم ، و تو با حق به سوى ما آمده‌اى و به زودى يارى خواهى شد » .
« ما همگى جداى از ديگر مردمان تو را كفايت كنيم ، و تو به چنين كفايتى سزاوارتر از ساير مردمان هستى » .
امير المؤمنين ( ع ) فرمود : « خداوند از جانب اسلام و اهل آن بشما قبيله جزاى خير دهد ، شما بدلخواه خود مسلمان شديد ، و با مرتدّان جنگيديد ، و آهنگ

337