امير المؤمنين حيدر كه از حضرت پيغمبر استماع نموديد مؤدى گردانيد .
انصار گفتند كه شما مهاجرين در تقدم شهادت بولايت امير المؤمنين از لسان نبى المختار به اين قوم از ما سزاوارتريد بايد كه قدم جرات و اقتدار پيش گذاشته شهادت دهيد .
زيرا كه خداى عز و جل در قرآن شما را در محل ذكر پيغمبر بآن حضرت نزديكتر مذكور گردانيد چنانچه فرمود كه « * ( لَقَدْ تابَ الله عَلَى النَّبِيِّ وَالْمُهاجِرِينَ وَالأَنْصارِ » ) * [1] تفسير آيه وافى هدايه و الله اعلم آنكه بدرستى و تحقيق كه حضرت حق سبحانه تعالى توبه مهاجر و انصار سيد الابرار را بوسيله آن حضرت قبول نمايد و آن جماعت را بعد از توبه و رجعت و استغفار و انابت بر وزر و خطيئت نگيرد .
انصار گفتند كه اى مهاجر بنا بر تقديم ذكر شما در آيت قبل از ذكر ما شما بر تقديم شهادت از ما براى اين كار اول سزاوارتر باشيد .
از ابان بن تغلب مروى است كه من چون آيه كلام ايزد علام از حضرت امام الهمام جعفر بن محمد الصادق عليه السّلام بر خلاف آنچه ميان ساير انام اشتهار داشت استماع نمودم گفتم پدر و مادرم فداى تو باد يا ابن رسول الله عامه انام اين آيت را بنوع ديگر تلاوت مينمايند .
آن حضرت فرمود بكدام طريق قرائت ميكنند گفتم باين نوع تلاوت مينمايند « * ( لَقَدْ تابَ الله عَلَى النَّبِيِّ وَالْمُهاجِرِينَ وَالأَنْصارِ ) * » .
تفسير و معنى آيه بنا بر تلاوت طريق ثانيه آنست كه حضرت خالق البرية توبه نبى الرحمة و توبه مهاجرين و توبه انصار را بعد از انابت و استغفار بحضرت ايزد غفار قبول نمايد .
حضرت امام الناطق الامين جعفر بن محمد الصادق رضوان الله عنهم اجمعين بعد از استماع اين آيه بر نهج تلاوت ثانيه فرمود كه ويل لهم چاه ويل بجهت كسى كه تلاوت آيت برين نهج نمايد معد و مهيا است حضرت نبى الرحمة را چه نوع وزر

[1] سورة التوبة : 117

294