استماع نمودند و بدان وسيله عداوت و دشمنى آن ولى رب العزت را در قلوب محبت مسلوب خود متمكن نمودند و در فكر دفع و قتل آن سرور بودند غاية الامر فرصت نمييافتند .
تا در آن وقت كه نبى المحمود قصد غزوه تبوك نمود آن منافقين رشك و كين و نفاق خود را با رسول سيد المرسلين بواسطهء آنكه آن حضرت تعريف و توصيف بزرگى امير المؤمنين على عليه السّلام و عظمت شأن آن امام المتقين مينمود ، در خاطر ظلمت مآثر خود مضمر ميداشتند ليكن بوسيله غلبگى رسول ايزد منان بر ايشان چون آن منافقان دست تعدى و تسلط بر آن اعيان نداشتند عداوت ظاهر نمىنمودند .
و چون سيد المرسلين بحكم ارحم الراحمين به پيام جبرئيل امين امير المؤمنين على عليه السّلام را در مدينه بهشت قرين نائب مناب و جانشين خود گردانيد بموجب آنكه آن حضرت مطلع بر حسد و عداوت منافقين در حق امير المؤمنين عليه السّلام بود و ميدانست كه آن منافقان بمجرد اطلاع بر توقف امير المؤمنين در آن مكان آن را بر معنى ديگر حمل نمايند و گويند محمد ابن عم خود را بخوف آنكه مبادا در دست اعدا كشته شود در خانه نگاه داشته و ما را بجهاد مجبور ميگرداند ، فلهذا نبى الورى در مجمعى كه اكثر منافقان نيز در آن مجلس حاضر بودند فرمود :
اى معاشر المسلمين جبرئيل امين از قبل رب العالمين بنزديك من آمده ميگويد كه حضرت على الاعلى بتو سلام و دعا ميرساند و ميگويد كه رفاقت امير المؤمنين حيدر با تو اى سيد البشر در اين سفر خير اثر متمكن و ميسر نيست ، بايد كه امير المؤمنين عليه السّلام را نائب و جانشين در بلدة الامين مدينه بهشت قرين گردانى و خود بسعادت و اقبال بآن سفر مسرت آمال نهضت و اجلال نمائى .
و اگر تو اى نبى الواهب رفتن سرور غالب على بن ابى طالب عليه السّلام الملك الصائب را با اصحاب بآن سفر خير اثر انسب و اولى و اليق و احرى دانى خود بسعادت بايد كه در مدينه استقامت نمائى و على را بخير و سلامت با اصحاب امر بمسافرت فرمائى

186