به لحاظ علم به عاقبت امور انجام داد ، كه وصىّ او بعدها گمراه و كافر نخواهد شد .
و ديگر اينكه رسول خدا صلَّى الله عليه و آله سورهء برائت را براى قرائت بر مردم مكَّه به كسى داد كه دريافته بود كه امّت او را بر وصايتش انتخاب خواهند كرد ، و زمانى كه اين مأموريت ابتدا به غير او واگذار شد دستور بازگشت داده و كار را به فرد اصلى سپرده و فرمود :
بدرستى كه خداوند عزّ و جلّ به من وحى فرمود كه اين مأموريت را جز فردى همچون من انجام ندهد ، و اين دليل بر خيانت كسى است كه فكر كند امّت او را بر وصيّش برگزيد .
سپس جماعتى شفاعت اين فرد بازگشته از ابلاغ سورهء برائت و رفيقش را نزد پيامبر نمودند كه اين دو را نزد عمرو بن عاص - علم نفاق - در غزوهء ذات السّلاسل فرستد عمرو نيز آن دو را نگهبان لشكر خود ساخت .
و عاقبت كارشان را بجايى رساند كه حتّى هنگام وفات نيز آن دو را به خدمت - بردهء آزادشده اش - اسامة بن زيد فرستاده و امر فرمود كه اطاعت او را نموده و گوش بفرمان او باشند ، و آخرين چيزى كه به امّت سفارش مىفرمود اين بود كه : « به لشكر اسامه برسيد » و اين كلام را براى اتمام حجّت در انتخاب منافقين بر صادقين بسيار تكرار فرمود .

572