و اگر بخواهم تمام معايبى كه بر غاصبين خلافت پيامبر نقل شده را بگويم كار به درازا خواهد كشيد ، و اينكه اوّلين فرد از اين گروه چون در خور مسئوليّت پذيرفته شده نبوده و از تفسير سؤالاتى كه ميشد بىخبر بود عاجزانه درخواست استعفاى از خلافت نمود و اين همه حكايت از جهل او از آينده داشت .
سپس به ظلم خود ادامه داد و با اين همه به جمع اين گناه بزرگ راضى نشد تا اينكه خلافت را پس از خود به ديگرى داد ، پس فرد بعد از او آمد ، او سفيه الرّأى بود و احكامش مملوّ از قدح و طعن بود ، و شمشير براى آنكه صاحب او بود برداشت ، و زنان اسيرى كه اكثر آنان حامله بودند را به شوهران ردّ كرد ، و با اينكه من او را از قتال أهل قبله نهى كردم منزجر و ممنوع نشده به من گفت : تو با كافران مهربانى ، و او در ستمى كه به ايشان نموده بود به اسم كفر شايسته تر بود .
و پيوسته در احكام سيّد الأنام خطا مىكرد و هميشه بر آن تقصير نموده و مىگفت :
« بيعت أبو بكر لغزش و خطا بود و تنها خدا شرّ آن را مصون داشت ، پس هر كس به اين روش دعوت نمود او را بكشيد » ، و او پيش از آن آشكارا مىگفت : اى كاش من يك حسنه

573