تحت فرمان او بوده و فعل ايشان همان فعل او است ، و سراغ هر كه مىروند كارشان منسوب به ملك الموت است ، در اين صورت كار ملك الموت نيز همان فعل خداوند است ، زيرا پروردگار ، قبض روح بر دست هر كه خواهد جارى مىسازد ، عطا مىكند و منع مىفرمايد ، پاداش و عقوبت را در دست هر كه خواهد روان مىكند ، چرا كه فعل افراد امين او همان فعل خداوند است ، * ( وَما تَشاؤُنَ إِلَّا أَنْ يَشاءَ الله ) * .
و امّا دو آيهء : * ( فَمَنْ يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحاتِ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلا كُفْرانَ لِسَعْيِه ) * ، و * ( وَإِنِّي لَغَفَّارٌ لِمَنْ تابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صالِحاً ثُمَّ اهْتَدى ) * عمل صالح فقط با اهتداء سامان مىيابد ، و اين طور نيست هر كه نام ايمان بر او آمد شايستهء نجات و رهايى باشد با اينكه مرتكب اعمال هلاكتبار گردنكشان شده باشد ، اگر اين گونه بود بايد قوم يهود نجات مىيافتند ، با اينكه اعتراف به توحيد داشته و معتقد به الله بودند ، و نيز ساير يكتاپرستان نيز بايد خلاص و رها مىشدند ، از ابليس گرفته تا پائينترين افراد در كفر ، و مطلب بخوبى در اين آيه مشهود است كه : * ( الَّذِينَ آمَنُوا وَلَمْ يَلْبِسُوا إِيمانَهُمْ بِظُلْمٍ أُولئِكَ لَهُمُ الأَمْنُ وَهُمْ مُهْتَدُونَ ) * و در اين آيه : * ( مِنَ الَّذِينَ قالُوا آمَنَّا بِأَفْواهِهِمْ وَلَمْ تُؤْمِنْ قُلُوبُهُمْ ) * .
و ايمان حالات و منازلى دارد و شرح آن طول مىكشد ، مثلا : ايمان دو وجه دارد :

547