در آن غسل نموده ، و از جاى ديگرش مىنوشند ، با نوشيدن آن رنگ رخسارشان سفيد شده و از هر سختى و مشكل و آزارى عارى شوند ، سپس به ورود در بهشت رهنمون شوند ، و از همين جا است كه نظر مىكنند تا خداوند چگونه پاداششان را مىدهد ، پس گروهى به بهشت روند ، و اين همان آيه است كه فرشتگان بر ايشان سلام كنند : * ( سَلامٌ عَلَيْكُمْ طِبْتُمْ فَادْخُلُوها خالِدِينَ ) * ، و در همان لحظه است كه خداوند فرمايد با ورود به بهشت و نظر به وعده‌هاى الهى پاداش بريد ، و اين همان آيهء : * ( إِلى رَبِّها ناظِرَةٌ ) * مىباشد ، و « ناظره » در برخى از لغتها به معنى « منتظره » است ، مگر اين آيه را نخوانده اى كه :
* ( فَناظِرَةٌ بِمَ يَرْجِعُ الْمُرْسَلُونَ ) * ، يعنى منتظرند ؛ ببينند رسولان چگونه پاسخى باز آرند .
و امّا آيهء : * ( وَلَقَدْ رَآه نَزْلَةً أُخْرى عِنْدَ سِدْرَةِ الْمُنْتَهى ) * ، حضرت محمّد صلَّى الله عليه و آله را خواسته در هنگامى كه او در سدرة المنتهى بود آنجا كه هيچ كس از آن مكان نمىگذرد ، و قسمت آخر همان آيه : * ( ما زاغَ الْبَصَرُ وَما طَغى لَقَدْ رَأى مِنْ آياتِ رَبِّه الْكُبْرى ) * رؤيت جبرئيل است كه دو بار او را به صورت اصلى خود ديد ، يك بار همين است و مرتبه اى ديگر ، و اين بخاطر اين است كه جبرئيل خلق عظيمى دارد ، و او از روحانيّينى است كه خلق و صفتشان را جز خداوند ربّ العالمين درك نمىكند .

536