حضرت علىّ عليه السّلام فرمود : و امّا آيهء : * ( وَما كانَ لِبَشَرٍ أَنْ يُكَلِّمَه الله إِلَّا وَحْياً أَوْ مِنْ وَراءِ حِجابٍ أَوْ يُرْسِلَ رَسُولًا فَيُوحِيَ بِإِذْنِه ما يَشاءُ ) * ، همچنين است فرمايش خداوند متعال كه رسول را جز رسولانى از آسمان وحى نمىكنند ، و آن را رسولان آسمانى به رسولان زمينى مىرسانند ، يعنى گاهى كلام وحى ميان ربّ العالمين و ميان رسول زمين است و واسطه در ميان رسول آسمان نيست ، اين است كلام از روى وحى و از وراء حجاب .
پس رسول خدا صلَّى الله عليه و آله فرمود : « اى جبرئيل آيا پروردگارت را ديده اى ؟ » و او پاسخ داده كه : « پروردگار من ديده نمىشود » . رسول خدا صلَّى الله عليه و آله فرمود : « پس از كه وحى را اخذ مىكنى ؟ » و گفت : « از اسرافيل مىگيرم » ، فرمود : « اسرافيل از كه دريافت مىكند ؟ » گفت : « از فرشته اى مقرّبتر از خود از روحانيّين اخذ مىكند » ، فرمود : « اين فرشته وحى را از كه مىگيرد » گفت : « خداوند در دل آن فرشته چيزى به كرم اندازد » .
پس اين وحى است ، و آن همان كلام خداوند مىباشد ، و كلام خدا به يك نحو نيست ، چنان كه در بعضى مقام با رسولان خود متكلَّم گرديده ، و بعضى از كلام آن است كه خدا در دلهاى انبياء و رسولان اندازد ، و برخى را در خواب به رسول ظاهر گرداند ، و بعضى را به وحى و تنزيل بر رسولان تلاوت و قرائت كنند و اين همان كلام خداوند عزّ و جلّ است .

537