حضرت افزود : خداوند پاسخ فرمود كه اين رفتار را با تو و امّت تو خواهم كرد ، سپس در ادامه فرمود : اگر اين آيه را با تمام سختيها و مسئوليت سنگين آن - كه وقتى بر امّتهاى پيش از تو عرضه داشتم آن را نپذيرفتند و امّت تو آن را پذيرفت - قبول كنى ، حقّ است بر من كه آن را از دوش امّت تو بردارم ، و فرمود : * ( لا يُكَلِّفُ الله نَفْساً إِلَّا وُسْعَها لَها ما كَسَبَتْ ) * [1] از اعمال خير * ( « وَعَلَيْها مَا اكْتَسَبَتْ » ) * از كارهاى شرّ و بد .
پس رسول خدا صلَّى الله عليه و آله وقتى اين كلام را شنيد عرضه داشت : در صورت اين رفتار با من و امّتم پس آن را زياد فرما ، فرمود : بپرس ، گفت : * ( رَبَّنا لا تُؤاخِذْنا إِنْ نَسِينا أَوْ أَخْطَأْنا ) * ، خداوند فرمود : به جهت كرامت تو بر من امّت تو را به نسيان و خطا مؤاخذه نخواهم كرد ، در حالى كه امّتهاى سابق اگر آنچه به آنها گفته شده بود فراموش مىكردند بر ايشان عذاب نازل مىشد ، و من اين را از امّت تو برداشتم ، و امّتهاى پيشين اگر خطا مىكردند مؤاخذه شده و عذاب مىشدند ، و به جهت كرامت تو بر من اين را هم از امّت تو برداشتم .
پس رسول خدا صلَّى الله عليه و آله عرض كرد : پروردگارا حال كه اينها را به من عطا فرمودى زياد فرما ، خداوند عزّ و جلّ فرمود : هر چه مىخواهى درخواست كن ، عرض كرد :

[1] بقره 286 .

489