* ( رَبَّنا وَلا تَحْمِلْ عَلَيْنا إِصْراً كَما حَمَلْتَه عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِنا ) * و مراد از اصر ؛ آن سختيهايى است كه بر امّتهاى پيش از ما بوده است ، پس خداوند اين گونه پاسخ فرمود كه : من سختيهايى كه در امّتهاى پيش از ما بوده است از شما برداشتم ، پيش از اين من نماز ايشان را جز در مكانهاى مشخّصى كه برايشان معرّفى نموده بودم نمىپذيرفتم هر چند از آن مكانها بسيار دور بودند ، و من تمام سطح زمين را براى امّت تو محلّ سجده و مايهء پاكى قرار دادم ، و اين از جمله شدائدى بود كه بر امّتهاى پيش از تو مقرّر نموده بودم و از دوش امّت تو برداشتم .
و امّتهاى سابق را رسم بر اين بود كه اگر نجاستى به آنان مىرسيد ، آن را از بدنشان مىبريدند [1] ، و من آب را براى امّت تو پاك كننده قرار دادم ، پس اين از جمله سختيهايى بود كه پيش از شما مرسوم بود و من آن را از امّت تو برداشتم .
و امّتهاى پيشين را رسم بر اين بود كه قربانى و نذور خود را بر دوش گذاشته به بيت المقدس حمل مىكردند ، پس در صورت قبول و پذيرش آن قربانى و نذر ؛

[1] ترجمه بر اساس متن شد ، ولى با توجّه به نكته اى كه استاد بزرگوارم آقاى غفّارى - أيّده اللَّه - در ذيل آن در كتاب فقيه دارد احتمالا لفظ « قرضوه » نقل به معنى غلط شده و مراد « قطعوه » باشد ، و مراد همان قطع رحم است ، يعنى : او را از مجالس خود مانع مىشدند .

490