110 - و از ابن عبّاس عليها السّلام نقل است كه حضرت علىّ عليه السّلام در زمان حيات رسول خدا صلَّى الله عليه و آله مىگفت : خداوند در اين آيه مىفرمايد : « و محمّد ( صلَّى الله عليه و آله ) نيست مگر پيامبر و فرستاده اى ، كه پيش از او پىامبران و فرستادگان گذشتند . پس اگر او بميرد يا كشته شود آيا شما بر پاشنه‌هاى خويش ( كنايه از بازگشت به دوران پيش از اسلام ؛ يعنى ايّام جاهليّت ) بر خواهيد گشت ؟ - آل عمران : 144 » ، بخدا قسم كه ما پس از آنكه خداوند هدايتمان فرمود به قهقرى بر نخواهيم گشت ! بخدا قسم اگر پيامبر كشته شود يا وفات نمايد هر آينه چون او مقاتله نموده و در همان راه من نيز با مخالفين مجاهده خواهم كرد تا وقتى كه جان بسپارم ، زيرا من برادر و پسر عمو و وارث او هستم ، و كيست كه نزديكتر و اولى باشد به آن حضرت از من .
111 - احمد بن همّام گويد : در أيّام خلافت أبو بكر نزد عبادة بن صامت رفته و از او پرسيدم : آيا مردم پيش از خلافت أبو بكر او را بر ديگران تقديم داشته و ترجيح مىدادند ؟ عباده گفت : اى ابا ثعلبه ! وقتى ما چيزى نمىگوييم شما نيز سكوت كنيد و پى حرف را نگيريد ، سوگند بخدا كه علىّ بن ابى طالب از أبو بكر به مسند خلافت شايسته تر بود ، همچنان كه رسول خدا صلَّى الله عليه و آله به مقام رسالت و نبوّت سزاوارتر بود از أبو جهل ! . سپس افزود : بيشتر توضيح خواهم داد ؛ ما روزى نزد رسول خدا صلَّى الله عليه و آله نشسته بوديم كه علىّ بن ابى طالب و أبو بكر و عمر به درب خانهء پيغمبر صلَّى الله عليه و آله رسيدند ،

425