108 - از ابن عبّاس رضى الله عنه نقل است كه گفت : وقتى آيهء مباركهء * ( يا أَيُّهَا النَّبِيُّ جاهِدِ الْكُفَّارَ وَالْمُنافِقِينَ ) * - الآية [1] ، نازل شد ؛ رسول خدا صلَّى الله عليه و آله فرمود : حتما با كفّار مجاهده خواهم كرد ! . در پى اين كلام جبرئيل نازل شده و گفت : اين مجاهده و جنگ را تو يا علىّ خواهيد كرد .
109 - و از جابر بن عبد الله انصارىّ نقل است كه گفت : من در روز حجّ وداع در سرزمين منى از همه به رسول خدا نزديكتر بودم كه فرمود : شما را مىبينم كه پس از رحلت من از دين خود منحرف شده و با دست و شمشير خود گردن همديگر را مىزنيد ، و سوگند به خدا كه اگر چنين شد مرا خواهيد ديد كه با لشكر عظيمى با شماها جنگ مىكنم ! .
و سپس به پشت سر خود متوجّه شده و فرمود : يا بجاى من علىّ بن ابى طالب را خواهيد ديد . و سه مرتبه اين جمله را تكرار نمود . و متعاقب اين كلام از تغيير حال آن حضرت متوجّه شديم جبرئيل بر او وحى تازه اى از جانب خداوند نازل كرده ، و آن اين آيه بود :
« پس اگر تو را ببريم ( بميرانيم ) همانا از آنان كين مىستانيم » - توسّط علىّ ( عليه السّلام ) - « يا آنچه را به ايشان وعده كرده‌ايم به تو مىنماييم ، كه ما بر آن توانائيم - زخرف : 41 - 42 » .

[1] توبه : 73 .

424