مسألهء فدك - كه آن را در زمان حيات پيامبر تصاحب نموده - ردّ نموده و در مقابل شهادت فردى اعرابى دور از تمدّن را پذيرفته اى ، و فدك را از او غصب نمودى ، و پنداشته اى كه آن فىء ( مال همهء ) مسلمين است ، حال اينكه پيامبر صلَّى الله عليه و آله خود فرموده بود كه : « دليل و اثبات بر عهدهء شخصى است كه به زيان ديگرى ادّعايى دارد ، و ديگرى تنها بايد سوگند ياد كند » ، و تو از اين فرمايش پيامبر نيز غافل شده و درست عكس آن عمل نموده اى ، و از فاطمه كه فدك را تصاحب نموده اقامهء شاهد مىكنى . با شنيدن اين كلام بىنقص و سرتاسر منطقى جماعت حاضر متأثّر و متحيّر شده و به يك ديگر خيره شدند ، و يك صدا گفتند : بخدا كه علىّ راست مىگويد ! ! . حضرت امير عليه السّلام به خانهء خود بازگشت .
سپس حضرت زهرا عليه السّلام داخل مسجد شده و ضمن طواف قبر پدر اين ابيات را مىخواند :
ما تو را از دست داديم همچون زمينى كه بارانى نافع را از دست دهد ، قوم تو به اختلاف افتادند ، پس تو خود شاهد امور ايشان باش ، پس از تو اخبار و اكاذيبى منتشر شد كه اگر شما حاضر بودى كار مردم تا اين حدّ سخت نمىشد ، در گذشته فرشتهء وحى جبريل با آيات خدا مونس ما اهل بيت بود ، چون از ميان ما رفتى او نيز غايب شده و تمام خوبيها از ما پوشيده شد ،

217