رضى الله عنه - از سعد بن عبد الله از محمّد بن عيسى از حسن بن علىّ وشّاء از علىّ بن - ميسرة .
توضيح : « علىّ بن ميسرهء بصرى از اصحاب حضرت رضا و امام جواد عليهما السلام است ، و مؤلَّف در مجلَّد سوّم تحت رقم 2551 نامه اى از وى نقل كرده كه به امام جواد عليه السلام نوشته و سؤالى كرده است ، لكن شيخ او را در عداد اصحاب امام صادق عليه السّلام ذكر كرده است ، وى توثيق صريح نشده و داراى كتابى است ، و طريق مؤلَّف به نزد علَّامه صحيح است ، و اختلاف در مورد محمّد بن عيسى بن عبيد است » .
و آنچه در آن از محمّد بن قاسم استرآبادى آمده است ، پس از خود او روايت كرده‌ام .
توضيح : « محمّد بن قاسم استرآبادي مفسّر همان كس است كه تفسير امام حسن عسكرى عليه السلام منسوب به او است ، نجاشى وى را عنوان نكرده ولى استادش ابن الغضائرى او را در ضعفا - چنان كه از او نقل كرده‌اند - عنوان نموده و ضعيفش شمرده و گويد : كذّاب است . و مرحوم مجلسىّ اوّل در شرح فقيه نظر او را ردّ كرده و گويد : « شخصى چون صدوق به دو اعتماد كرده و از او نقل مىكند ، و شيخ اجازهء خود معرّفى كرده است ، و نيز گويد : پندار اينكه چنين تفسيرى شايسته آن نيست كه بمعصوم نسبت داده شود گمانى است باطل و مردود . و هر كس را كه با سخنان اهل بيت انسى باشد داند كه كلمات آنان است ، و استاد ما شهيد ثانى بر او اعتماد كرده و از تفسير وى در كتابهايش بسيار نقل مىكند . و همان اعتماد شاگرد و تلميذش صدوق بر او براى صحّت قول ما كافى است - انتهى « و علَّامهء حلَّى در خلاصة الرجال او را ضعيف و كذّاب گفته ، و گويد : « ابو جعفر ابن بابويه از وى تفسيرى را كه او از دو تن مجهول الحال ، بنام يوسف بن محمّد بن زياد و علىّ بن محمّد بن يسار از پدرانشان از امام عسكرى عليه السّلام آن را نقل كرده روايت مىكند و اين تفسير از قول سهل بن - احمد بن عبد الله ديباجى از پدرش احمد بن عبد الله با احاديثى اين چنين منكر ساخته شده است « و استرآبادى در منهج المقال همين گفتار را از علَّامه نقل كرده است ، و

513