صادق عليه السّلام بودم ، كه مردى را كه ابو الورد مىگفتند وارد شد و به آن حضرت عرض كرد : خداوند بر شما رحمت آرد اى كاش بدنتان را به استقرار در محمل و سايهء آن آسوده مىداشتيد ، حضرت فرمود : اى ابا الورد دوست دارم مشاهده كنم منافعى را كه خداوند تبارك و تعالى فرموده است : * ( لِيَشْهَدُوا مَنافِعَ لَهُمْ ) * زيرا كسى مشاهده نكند آنها را جز اينكه خداوند فوائدى نصيب او گرداند ، امّا شما پس از حجّ بازمىگرديد در حالى كه خدا شما را آمرزيده است ، و ديگران تنها در اهل و مال مورد حفاظت خداوند واقع مىشوند . از اين خبر نوع مدحى در خطاب حضرت به او كه وى را با كنيه نام برده است هست و معلوم مىشود كه مرضى آن حضرت بوده ، و طريق مؤلف به او صحيح است » .
و آنچه در آن از فضل بن ابى قرّهء سمندى آمده است ، پس روايت كرده‌ام آن را از پدرم - رحمه الله - از على بن حسين سعدآبادى از احمد بن أبى عبد الله برقى از شريف بن - سابق تفليسى از فضل بن ابى قرّهء سمندى .
توضيح : « فضل بن أبى قرّهء سمندى - يا سهندى - چنان كه در پاره اى از نسخه ها است ، از امام صادق عليه السّلام روايت مىكند و ضعيف است و داراى كتابى است ، و طريق مؤلَّف به او نيز ضعيف است به شريف بن سابق تفليسى » .
و آنچه در آن از وصّافى آمده است ، پس روايت كرده‌ام آن را از محمّد بن على ماجيلويه - رضى الله عنه - از محمّد بن يحيى العطَّار از احمد بن محمّد بن عيسى از ابن - فضّال از عبيد الله بن وليد وصّافى .
توضيح : « عبيد الله بن وليد وصّافى كنيه اش ابو سعيد است ثقه مىباشد و از

484