متأخّرين او را امامى پنداشته‌اند جز تعصّب بىجا دليلى ندارند ، امّا جواز عمل بأخبار او و كتابش در صورتى كه معارض نداشته باشد معهود و مشهور است ميان متقدّمين و متأخّرين ، و اعتماد بكتاب ربطى به مذهب صاحب آن ندارد ، بارى طريق مؤلَّف بواسطهء حسين بن يزيد نوفلى كه توثيقى ندارد مورد گفتگو است ، بعلاوه كه نجاشى گفته است : پاره اى از علماء قم ( اشعريّين ) گفته‌اند كه : در آخر عمر غالى شده ، ولى من در اخبار او چنين چيزى كه دلالت بر غلوّ او كند ، نديده‌ام » .
و آنچه در آن از عبد الله بن مغيره آمده است ، پس روايت كرده‌ام آن را از جعفر بن علىّ كوفىّ - رضي الله عنه - از جدّش حسن بن علىّ از جدّش عبد الله بن مغيرهء كوفى ، و نيز روايت كرده‌ام آن را از پدرم - رضى الله عنه - از على بن ابراهيم از پدرش از عبد الله بن مغيرة ، و نيز از محمّد بن حسن - رضى الله عنه - از محمّد بن حسن صفّار از ابراهيم بن هاشم و ايّوب بن نوح از عبد الله بن مغيره .
توضيح : « ابو محمّد عبد الله بن مغيرهء بجلى در حدّ اعلا ثقه و عادل و جليل و ورع است و در آغاز واقفى بوده و از اصحاب موسى بن جعفر عليهما السّلام است ولى بحقّ بازگشته ، و گفته‌اند وى از اصحاب اجماع و داراى سى كتاب است ، و طريق اوّل مؤلَّف به او مانند طريق سوّم صحيح است ، و طريق دوم حسن » .
و آنچه در آن از محمّد بن ابى عمير آمده است پس روايت كرده‌ام آن را از پدرم و محمّد بن حسن - رضى الله عنهما - از سعد بن عبد الله ، و حميرى هر دو از ايّوب بن نوح

449